Vujičić, Rajko, istoričar umjetnosti, germanista, univerzitetski profesor (Gornje Polje, Nikšić, 18. V 1940 – Kotor, 5. II 2016). Osnovno obrazovanje stekao je na Vidrovanu, Nikšić. Gimnaziju i FF završio je u Skoplju. Na FF u Zadru je magistrirao (1979) i doktorirao (1983). Od 1966. do 1985. radi na Turističkom odsjeku Više pomorske škole u Kotoru kao saradnik, predavač i profesor. Bio je angažovan kao docent na KF na Cetinju (1985–1988) i redovni profesor na → Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju (1988–1998). Predavao je na postdiplomskim studijama Fakulteta za pomorstvo u Kotoru i na FF u Prištini. Bavio se pedagoškim, naučnoistraživačkim, publicističkim i medijskim radom. Boravio je u svim evropskim zemljama (izuzev skandinavskih), Egiptu, Palestini, Kapadokiji (Turska) i afričkim zemljama Magreba. Kao erudita i poliglota, bavio se spektrom tema iz crnogorske kulturne baštine (srednjovjekovna arhitektura; romaničko-vizantijsko i gotičko-renesansno slikarstvo; bokeljsko barokno slikarstvo; ikonografija i folklor itd.). Objavio je više posebnih izdanja i tridesetak naučnih članaka i rasprava. Značajnija posebna izdanja: Spomenici kulture Crne Gore (1997); Studije iz crnogorske istorije umjetnosti (1999); Crna Gora kroz kulturnu baštinu (koautorstvo), (2006); Srednjovjekovna arhitektura i slikarstvo Crne Gore (2007). Naučne studije: Sveti Tripun – osvrt na kult, ikonografiju i neke narodne običaje (2002); Neki oblici odbrane i zaštite u graditeljstvu seoskih sredina (2004); Kivot Svetog Vladimira Dukljanskog (2005); Lovro Dobričević kao minijaturista i ilustrator (2006); O crkvi Sv. Mihaila u Stonu (2009); Bilješke iz Manastira Morače (2010) i dr. Bio je član Crnogorskog PEN centra; nekoliko redakcija stručnih časopisa iz oblasti zaštite kulturne baštine; predsjednik Društva istoričara umjetnosti Crne Gore. Za vanrednog člana CANU (→ Crnogorska akademija nauka i umjetnosti) izabran je 2000, a za redovnog 2006.