Vukčević, Srđan, slikar (Titograd, sada Podgorica, 16. V 1959). Završio je FLU u Beogradu, slikarski odsjek, u klasi prof. S. Ćelića (1983). Na istom fakultetu magistrirao je 1986, pod mentorstvom prof. M. Mihać. Kao dobitnik Nagrade „Moša Pijade”, više mjeseci boravio je u Londonu; kao stipendista Vlade Holandije, usavršavao se na Kraljevskoj akademiji lijepih umjetnosti u Amsterdamu (1986–1987); kao stipendista Vlade Francuske, boravio je na Akademiji lijepih umjetnosti u Parizu (1989), gdje sarađuje sa prof. V. Veličkovićem. Studijski je boravio u Berlinu, Londonu, Rimu. U njegovom djelu poetskog – lirskog – romantičarskog nadahnuća pomjerene su granice vremena i prostora, opsjenosti i mimetičke konkretnosti. To je, zapravo, susret dva svijeta – prošlosti i savremenosti, svijeta pompezne aristokratske prefinjenosti i životne ljupkosti, i samosvojnog izraza umjetnika koji je, apriori, zagovornik modernog izraza. Motivski sadržaj njegovih slika obuhvata ljudske figure i predmete intimističkog prosedea: ptice, mačke, cvijeće, anđele, floralne vriježe, ornamentiku, mobilijar, draperije, koji imaju metaforičko i simboličko značenje. Uporedo sa figurama elegantnih manirističkih proporcija, okruženih mističnom aurom, na kojima često potencira tamnu kolorističku gamu, slika likove iz neposrednog okruženja, utonule u vedru, srebrnastu atmosferu. Slike, crteži, objekti, instalacije predstavljaju jedinstven umjetnički izraz u kojem se bogatstvo ideja projektuje u metafizički, raskošan ambijent otmenosti i elegancije, sa diskretnim nagovještajem ezoterijske misterije Erosa i Tanatosa (Duel, 2019). Elementi rokokoa, art nuvoa, „mirisi djetinjstva”, koji su za njega „neka vrsta neophodnog prtljaga na svim putevima i putanjama”, definišu jedan čulni, harmonični mikrokosmos, u kome suptilnim arabesknim kadencama, često jedva vidljivih obrisa, pastelnim, paučinastim tonskim i valerskim gradacijama i iracionalnom svjetlošću uspostavlja jedinstveno kompozicijsko tkivo. Simulacija materijala visokog kvaliteta nije zadovoljavala taktilni rafinman i optičke efekte kojima je autor težio, tako da umjesto klasičnog platna slika na brokatu, veluru, persijskom tepihu, rižinom papiru i dr. Njegov svijet snohvatice i sanja dobija materijalni ekvivalent u scenografski i smisleno definisanim objektima i instalacijama, koje čine: klasični mobilijar, ukrasni detalji, cvijeće, mrtve prirode, čipkani tabletići, marabui, klasični kostimi… Izlagao je na više od 50 samostalnih (izbor: „Ledeni pogled nosača rajske ptice”, 1986; „Le Jardin de Luxembourg”, 1991; „Mocartova bašta – velike promenade i kraljevske poruke”, 2000; „Hipnos & Gloriette”, 2001; „Glasnici tajne”, 2011; „Miggnonnettes”, 2019; „Divinske promenade”, 2021) i na preko 300 kolektivnih izložbi u Crnoj Gori i inostranstvu. Nagrade (izbor): Nagrada na Tradicionalnoj izložbi ULUCG-a (1984); Nagrada na izložbi „Savremeni crnogorski crtež”, Moderna galerija, Titograd (1985); Oktobarska nagrada Beograda – mladi (1985); Nagrada na izložbi „Perspektive”, Galerija kod Pozorišta, Beograd (1985); Nagrada „19. decembar”, Titograd (1986); Nagrada „Slikari svome gradu”, Titograd (1987); Nagrada CANU (→ Crnogorska akademija nauka i umjetnosti) iz oblasti likovnih umjetnosti (1987/88); Nagrada Cetinjskog salona „13. novembar” (1988); Nagrada za slikarstvo „Petar Lubarda”, ULUCG (1991); Trinaestojulska nagrada (2015). Dobio je Zahvalnicu Centra za kulturno-umjetničku djelatnost Crne Gore, za unapređenje likovne umjetnosti, Titograd (1988). Odlukom Vlade Crne Gore, dobio je status istaknutog kulturnog stvaraoca Crne Gore (2014). U Francuskoj ima status slobodnog umjetnika. Član je ULUCG-a od 1983. i francuskog udruženja „La Maison des Artistes” od 1990.