Vojimir Vojo Vlahović, Počinak, 1979, NMCG, Cetinje

Vlahović, Vojimir Vojo, slikar (Timar, Šavnik, 22. VII 1942). Završio je 1965. → Umjetničku školu u Herceg Novom i VPŠ u Novom Sadu. Studijski je boravio u Španiji, Italiji, Rusiji. Bavio se pedagoškim radom. Ljudska figura, mrtva priroda, cvijeće i pejzaž teme su njegovog slikarstva (ulja, akvareli), koje realizuje ekspresionističkim, asocijativnim i apstraktnim likovnim jezikom. Krajem sedamdesetih godina XX v., u njegovom ekspresivnom slikarstvu dominira usamljena ljudska figura, koja se u metafizičkom prostoru pojavljuje kao opsjena, vizija koja dolazi iz nekih nepoznatih maglina i pretapa se u nedefinisani, jednoobrazni prostor kao lelujava sjenka, stamena forma ili amorfna masa. Početkom osamdesetih, slika gradski ambijent u kome se spajaju fikcija i realnost. Prepoznatljivo se gubi u slobodno interpretiranim linearnim ritmovima. U tom periodu javlja se apstrakcija koja će postati sve prisutnija u njegovom slikarstvu (Usamljenik, 1981). U zasićenim, bogatim i raskošnim kolorističkim odnosima (plavosive sa akcentima crvene), svjetlošću koja rembrantovskom punoćom prodire iz dubine i zamrzava se na površini, V. Vlahović je smjestio svoj slikarski univerzum. To su čas stilizovani, čas potpuno apstraktni oblici razasuti po slici, ili se drže na okupu stvarajući vertikalno jezgro, koje se kompaktnošću izdvaja iz prostornog okruženja. Portreti povezani sa nepredmetnim formama nastali su strpljivim tkanjem gustih spletova linija, dinamičnim gestom, sazvučjima bogate hromatske skale od toplih do hladnih tonova, zasićenom svjetlošću i pastoznim nanosima bojenog pigmenta (Zanesena, Molitva, Miljenice). Bavi se i religioznom tematikom (U slavu krsta, Religiozna slika, Starica). U načinu rada prilagođavao se svojstvima akvarelske tehnike, koju karakteriše transparentnost i lirska toplina, i uljanoj tehnici kojom postiže zasićenost i čulnost slikarske materije. Samostalne izložbe: Han Pijesak, Titograd, Sveti Stefan, Kotor, Zemun, Sisak, Goražde, Kolašin, Žabljak, Budva, Herceg Novi, Petrovac, Bar, Ulcinj, Podgorica, Nikšić, Pljevlja, Čačak, Sombor, Vrbas, Subotica, Valjevo, Lajkovac, Igalo, Tivat, Tuzi. Učestvovao je na brojnim kolektivnim izložbama u Crnoj Gori i inostranstvu. Član je ULUCG-a od 1978.

Literatura i izvori: Z. Vučinić, pred. kat. Vojimir Vlahović, Umjetnički paviljon, Podgorica, 2005; Lj. Zeković, „Crnogorska savremena umjetnost: Vojimir Vlahović, Slobodna vizija svijeta”, Pobjeda, 27. VIII 2005, 6–7; S. Slovinić, „Vojimir Vlahović”, Ars Libris (1999–2012), Podgorica, 2013, 326–327.

Lj. Zeković