Slovinić, Slobodan Bobo, slikar, grafičar, arhitekta enterijera, dizajner (Budva, 28. III 1943). Diplomirao je 1966. na APU u Beogradu, odsjek Unutrašnja arhitektura. Od 1979, od kada koristi stipendiju „Moša Pijade” u Cité Internationale des Arts, više puta boravi u Parizu (1982, 1983, 1997, 2017). Radio je u RZUP-u Titograd (1967–1988) i kao predavač na → Arhitektonskom fakultetu Univerziteta Crne Gore u Podgorici. Bio je na mnogim značajnim funkcijama u oblasti kulturne i društvene djelatnosti u Crnoj Gori (na lokalnom i državnom nivou). Bio je dugogodišnji saradnik dnevnog lista Vijesti. Multimedijalno orijentisan umjetnik, koji se, pored slikarstva, crteža i grafike, bavi kolažom, mozaikom, vitražom, dizajnom, grafičkim oblikovanjem, enterijerskim dizajnom, likovnom kritikom i teorijom umjetnosti. Od stvaralačkih početaka pokazuje intenciju da jasno iskristalisana idejna polazišta i jezičke formalizacije izdvoji kao posebne cjeline – cikluse, koji u širem kontekstu obuhvataju antropomorfnu figuraciju i pejzaž. U njihovoj realizaciji izražavao se uporedo slikom, crtežom i grafikom, što je uslovilo da isti motivski sadržaj dobije različite interpretativne mogućnosti – od ekspresivnog do lirskog, od nedorečenosti apstraktne asocijativnosti do arhetipskih uzora surovog naturalizma, od finih kadenci kolorističkih i linearnih ritmova do struktura stroge statičnosti i monumentalnosti. Crtež predstavlja njegovo primarno izražajno sredstvo. Iz mitskih maglina, narodnih praznovjerica, magije ambijentalnog prostora i „okamenjenih” zoomorfno-antropomorfnih oblika iznjedrio se njegov „natčovjek”. Zapravo, od sedamdesetih godina centar njegovih likovnih interesovanja predstavlja ljudsko tijelo / corpus mundi, koje emanira psihološko-antropološku sliku unutrašnjih stanja umjetnika u kontekstu univerzalnih paradigmi. Ono se u stravičnom grču izvlači iz omotača poput larve, kovitla kao „vihor, pijavica” ili vlada prostorom kao okamenjeni gorostas. Povezuje ga sa hrišćanskim martirijima i likom Madone, koja će vremenom postati centralna figura njegovog antropomorfnog slikarstva. Pored ljudskog tijela, pejzaž predstavlja drugu veliku temu njegovog likovnog opusa. Javlja se kao motivski sadržaj lirske konotacije ili u kontekstu revolta prema devastacijama i uništavanju prirodnog areala Budve i njene okoline. Ciklusi: Intimni ciklus; Grčka mitologija; Stravični ciklus; Ljepotice, zavodnice, čudaci; Madone, predosjećaj stradanja; Stradanje; Le corps; Bestijarij; Mileševski prizori; Pariski zapisi; Pariski susreti; Omaž Školju; Mit o Budvi; Rekvijem za Školj; Mare Montenegro; Montenegro; Mediteranski horizonti; Školj – nove slike; Mediteranske stukture; Le corps – nove slike; Budvanske metastaze. Autor je knjiga: Pariski zapisi, 35 godina stvaralačkog rada, Biblioteka „Daljine”, KPZ Podgorice, Muzeji i galerije Podgorice, 1996; Umjetničke zbirke Centra savremene umjetnosti Crne Gore, CSU, Podgorica, 2011; Ars Libris (1999–2012), Daily Press, „Vijesti”, Podgorica, 2013. Samostalno je izlagao na preko 50 izložbi: Titograd/Podgorica, Sveti Stefan, Herceg Novi, Budva, Beograd, Pariz, Kotor, Zagreb, Petrovac, Požarevac, Topola, Aranđelovac, Kragujevac, Cetinje, Prijepolje, Novi Sad, Igalo, Bijelo Polje, Berane, Tivat, Bar, Nikšić, Bečići. Kolektivno je izlagao u zemlji i inostranstvu: Tunis, Maroko, Alžir, Italija, Jermenija, Belgija, Danska, Rumunija, Francuska, Njemačka, Norveška, SSSR, Čehoslovačka, SAD, Španija, Liban, Srbija, Portugal, Slovenija, BiH, Hrvatska, Austrija, Albanija. Dobitnik je 21 nagrade (izbor): Nagrada oslobođenja Titograda (1977); Nagrada Hercegnovskog zimskog salona (1980); nagrada na II izložbi savremenog crnogorskog crteža, Titograd (1980); Nagrada grada Breseja (Francuska), VIII Internacionalni salon A.C.A.M. (1983); Nagrada Cetinjskog salona jugoslovenske likovne umjetnosti „13. novembar” (1984, 1987); Počasna nagrada Saveza francuskih umjetnika „Grand pale”, Internacionalni salon ’88, Pariz (1988); Nagrada za slikarstvo „Lefranc Bourgeois”, XIV Internacionalni salon A.C.A.M., Bresej, Francuska (1989); Trinaestojulska nagrada (1990); Novembarska nagrada SO Budva (1990); „Beli anđeo”, plaketa najuspješnijem učesniku Umetničke kolonije Mileševa, Prijepolje (1995). Od 1989. ima status slobodnog umjetnika, a od 2010. status istaknutog kulturnog stvaraoca Crne Gore. Član je ULUCG-a i ULUPUCG-a (od 1968), u kojima je jedno vrijeme bio predsjednik; SACG; Odbora za likovne umjetnosti CANU (→ Crnogorska akademija nauka i umjetnosti); udruženja „La Maison des Artistes” (od 1983) i Galerije „Agartha” (od 1987) u Parizu.