Sekulić, Branislav Bane, slikar, univerzitetski profesor (Titograd, sada Podgorica, 1. VI 1952). Završio je FLU u Beogradu, slikarski odsjek, u klasi prof. M. Kečića (1978). Na istom fakultetu magistrirao je 1980, u klasi prof. A. Lukovića. Radio je u Domu omladine „Budo Tomović” u Titogradu, kao urednik likovnog programa (1981–1984). Bio je redovni prof. na → Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju, na predmetu Slikarstvo, i dekan Fakulteta 1996–2000. Pripadao je likovnoj grupi „Generacija 9” (→ Likovne grupe). Antika, renesansa, moderna/neoromantizam, pop-art, intimizam, nadrealizam, neopoentilizam predstavljaju estetske i likovno-jezičke odrednice njegovog slikarstva. Ono što ih objedinjava jeste mediteranska svjetlost, kojom umjetnik stvara magičnu atmosferu u kojoj je svijet snohvatice i realnosti, prošlosti i sadašnjosti, ispunjen lirskom toplinom i poetskom notom. Na ranim radovima, koji pripadaju urbanoj estetici zapadne ikonografije (pop-artu), bavi se problematikom savremenog potrošačkog društva (Saloon Berly). Tokom osamdesetih godina, reinkarnira prošlost – antiku, renesansu i povezuje je sa zavičajnim ambijentom, u kojem se prepliću stvarnost, san i iluzija (Cetinjski park, 1994). U njegovom slikarstvu sve postaje moguće – riba kao spomenik na stubu, lišće koje poput zvijezda prekriva nebo, brdo kao veliki dobri duh (Plavče brdo), ljudi – okamenjene statue (Popodnevni susret). Početkom XXI v. inspiraciju nalazi u tajanstvenim prostorima Mediterana (podmorje, obala), u kojem povezuje elemente intimističkog prosedea sa onima popartističke konotacije i transformiše ih u djela slobodne kompozicijske kombinatorike predmeta različitih sadržaja (čovjek, biljke, životinje, predmeti sa plaže...), koji vizuelno komuniciraju na principu total-detalj. U komponovanju cjeline koristi elemente karakteristične za fotografsko kadriranje, pop-art, izražajne forme masovne kulture – reklame i stripove, „kolaže”, kaligrafsku tekstualnost, neopoentilističku simulaciju, secesionističku i matisovsku dekorativnost – ornamentalnost, ali i površinsku prostornost i slojevitost fresko-slikarstva i djela ranorenesansnih majstora. Ciklus Mediteran I (gvaš na papiru, ulja) predstavlja odu radosti života, posvećenu čovjeku, „rascvjetaloj” morskoj flori i fauni, pejzažima Boke i Bjelopavlića. U njemu figuralne predstave realnog i nadrealnog prosedea integriše u prirodni ambijent. Izlagao je samostalno u: Beogradu (1979), Titogradu/Podgorici (1980, 1989, 1996, 2007, 2015), Herceg Novom (1996), Budvi (2007, 2017), Splitu, Zagrebu, Rijeci (2010). Učestvovao je na preko 100 kolektivnih izložbi u zemlji, regionu i inostranstvu: Austriji, SAD, Kanadi, Ukrajini i dr. Dobitnik je više nagrada: Oktobarska nagrada grada Beograda za mlade (1978); Nagrada Univerziteta umetnosti, Beograd (1979); Nagrada „19. decembar”, Titograd (1980); Nagrada „Milunović, Stijović, Lubarda” na Tradicionalnoj izložbi ULUCG-a (1995); Nagrada ULUCG-a za najbolju izložbu u protekloj godini (1997). Član je ULUCG-a od 1978. i njegov potpredsjednik 1995–2001.