Ramujkić, Kemal, slikar, univerzitetski profesor (Titograd, sada Podgorica, 3. VII 1947 – Beograd, 13. V 2019). Završio je 1966. ŠUZ u Herceg Novom (→ Umjetnička škola u Herceg Novom). Diplomirao je na ALU u Beogradu 1971. Na istoj akademiji završio je postdiplomske studije 1973. Radio je kao profesor u Centru za likovno obrazovanje – Šumatovačka u Beogradu. Bio je redovni prof. i šef Departmana na Državnom univerzitetu u Novom Pazaru. Od 2005. bio je gostujući prof. na The Animation Workshop School u Viborgu (Danska). Na likovnu scenu stupio je sedamdesetih godina XX v. i priklonio se tada aktuelnom „novom romantizmu”, koji će profilisati njegova buduća likovna traženja. Konstante svog slikarskog i crtačkog opusa: bajkovitost iznjedrenu iz maglina daleke prošlosti (antike), nostalgična sjećanja, poetske vizije sadašnjosti, našao je u jednoj vanvremenskoj i vanprostornoj dimenziji, u magijskom svijetu mediteranskog podneblja. U njegovim pejzažima smjenjuju se i stapaju: crnogorske kamene kuće, koje umjetnik poistovjećuje sa toplinom „majčinog zagrljaja” (ciklus Kuće), čempresi, hramovi „uzdignuti” u slavu ljepote prirode (fascinacija čempresima Beklinove slike Ostrvo mrtvih – ciklus Omaž A. Beklinu), bršljan koji štiti intimu prekrivajući kuće i kapije, dekorativne ograde, antičke statue, mitska bića i ostatke hramova (ciklus Traganje za kontinuitetom), životinje (ovce/ovnovi, psi), osunčane livade, ženske opsjene siluete... (Zagrljaj, Anđeo nema sjećanja, Proročice, Blagovijesti, Iz priče o kapiji). Kompozicije precizirane scenografskom inscenacijom ispunio je magičnom atmosferom, koju je dočarao kristalnom svjetlošću, koprenom sumaglice, iskričavim poentilističkim treperenjem, prefinjenim valerima od pastelnih do intenzivnih plavih, zelenih, crvenih, ružičastih, žutih, oker tonova. Imao je oko 60 samostalnih i preko 350 kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Nagrade: više značajnih studentskih nagrada; nagrada na Velikom internacionalnom konkursu slikarstva „Muzej 2000”, Luksemburg (1971); Nagrada „Vojnici likovni umetnici”, Beograd (1975); Nagrada „Beograd – inspiracija slikara”, Beograd (1976); Nagrada „Likanela”, Muzej Like, Gospić, Hrvatska (1976); Nagrada Oktobarskog salona, Beograd (1978); nagrada na izložbi „Savremeni crnogorski crtež”, Podgorica (1980); Nagrada za izložbu godine Kulturno-prosvetne zajednice Srbije za izložbu crteža u Domu JNA, Beograd (1987); Nagrada Cetinjskog salona jugoslovenske likovne umjetnosti „13. novembar” (1988); I nagrada na ULUS-ovoj izložbi „Crtež i mala plastika”, Beograd (1989); Nagrada žirija na internacionalnoj izložbi slikarstva, Mesina, Italija (2009); Nagrada Bijenala „Milena Pavlović-Barili”, Požarevac (2013).