Aleksandar Rafajlović, Cveće, 2002, fotografije, NMCG, Cetinje

Rafajlović, Aleksandar, slikar, fotograf, multimedijalni umjetnik (Ivangrad, sada Berane, 1957). Diplomirao je 1980. na FLU u Beogradu, slikarski odsjek, u klasi prof. Z. Petrovića. Na istom fakultetu završio je 1983. postdiplomske studije. Kao stipendista francuske vlade, specijalizirao je slikarstvo na L’École Nationale Supérieure des Beaux-Arts u Parizu (1983/84). Jedno vrijeme boravio je u Portugaliji. Ima status slobodnog umjetnika. Stvaralac humanističkog senzibiliteta. Njegovi rani radovi pripadaju apstraktnom slikarstvu. Od početka novog milenijuma kičicu zamjenjuje foto-aparat. Korišćenje tehnološko-tehničkih mogućnosti novih medija ne utiče na njegovu osobenu likovnu poetiku, koja se može pratiti od mimetičkih senzacija do apstraktne refleksivnosti; od kulta nedodirljivih tabua i misterija do jednostavnih, prozaičnih stvari, na kojima, umjesto duhovnog, potencira „slikarske” vrijednosti; od zemaljske „pustinje” do nebeskog beskraja. Po principu total-detalja, tipičnom za masovne vizuelne komunkacije, on kadrira istoznačne predmete ili prostore i formira poliptihe ekspresivne sadržine, sinhronih perceptivnih senzacija i jasno artikulisanih likovno-plastičnih vrijednosti – ciklusi Sezona i Ruke, Ulica radosti, Mermer, Portreti, Zgarišta, Fasada, Bombone, Nebo, Zemlja i dr. Na izložbi „Dvanaesti” (2015), posvećenoj njegovim precima, čuvenim freskopiscima i ikonopiscima Dimitrijevićima–Rafailovićima (→ Bokokotorska slikarsko-duborezačka škola), predstavio je dokumentaciju svog istraživačkog rada (registrovanih 600 ikona na 80 lokacija) i svoje radove, koji sa aspekta moderne i postmoderne uspostavljaju virtuelnu korelaciju sa djelima uvaženih prethodnika. Samostalno je izlagao na preko 20 izložbi (izbor): Podgorica, Beograd, Poreč, Zagreb, Kasel (Njemačka), Lisabon, Vilamoura (Portugalija), Banjaluka, Novi Sad, Čačak, Beč, Berane, Budva, Kotor. Učestvovao je na više grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu: Njemačka, Francuska, Slovačka, Austrija, BiH, Grčka, Turska. Nagrade (izbor): I nagrada za slikarstvo V Septembarskog salona mladih, Nikšić (1983); Nagrada za slikarstvo na III Bijenalu umjetnosti minijature, Gornji Milanovac (1994); Velika nagrada Zemunskog salona, Beograd (1994); Nagrada Oktobarskog salona, Beograd (1999, 2005); Nagrada na V Beogradskom bijenalu crteža i plastike, Beograd (2001); Nagrada VII Prolećnog anala, Čačak (2003). Bio je član ULUCG-a (1982–1985).

Izvori: B. Burić, pred. kat. Aleksandar Rafajlović, Galerija FLU, Beograd, 1983; Z. Vučinić, Aleksandar Rafajlović, Podgorica, 1996; Dž. Pendlbjuri, pred. kat. Aleksandar Rafajlović: ulica radosti, Salon MSU, Beograd, 2002; S. Vukojčić, pred. kat. Aleksandar Rafajlović: slikao sam Airtona Senu, MSU Repubike Srpske, Banja Luka, 2005; Lj. Zeković, pred. kat. Aleksandar Rafajlović, „Atelje Dado”, NMCG, Cetinje 2010.

Lj. Zeković