Radonjić, Velibor Bucko, scenograf, slikar (Podgorica, 7. VI 1940 – Podgorica, 26. I 1998). Završio je → Umjetničku školu u Herceg Novom i 1964. APU u Beogradu. Studijski i radno boravio je u Rusiji (Kijev) i SAD (Njujork). Od 1964. autor je brojnih scenografija: preko 500 za predstave u CNP-u, njegovoj matičnoj kući; u drugim pozorištima (Cetinje, Beograd, Vršac, Rijeka, Zrenjanin, Mostar, Skoplje i dr.); za film i prigodne manifestacije. Pored scenografije, bavio se slikarstvom, grafikom, dizajnom, ilustracijom, skulpturom, kostimografijom, unutrašnjom arhitekturom. Njegove scenografske skice – pasteli predstavljaju umjetnička djela koja realizije u maniru ekspresionističkog, nadrealnog, romantičarskog vokabulara. Likovno ih definiše prostornim iluzionizmom, koloritom mekih, suptilnih prelaza, opsjenom materijalizacijom. Na slikama, snagom ekspresivnog izraza, prigušenim koloritom (oker, braon i žuti tonovi), slobodnim gestom, kojim u jednom zamahu definiše formu monumentalnog karaktera, i pastoznom fakturom predstavljao je arhaizirane ljudske figure. Na brojnim portretima, umjesto personalnog identiteta, kroz simboličku višeslojnost ističe univerzalne vrijednosti ljudskog karaktera. Posebnu cjelinu sentimentalne i nostalgične prirode čine pejzaži rodne Podgorice (Stara varoš) i Crne Gore. Objavio je grafičke mape: Gorski vijenac, Skadarsko jezero, Stara Podgorica, Žena i muzika, mapu o šahu Gens una summus, rađenu za velemajstoara R. Fišera, zatim Veselice, Crnojevići i pripremio za štampu mapu Znameniti ljudi Crne Gore. Imao je više samostalnih (Podgorica, 1994, 2000; Beograd, 1995. i dr.) i grupnih izložbi. Dobitnik je značajnih nagrada i priznanja. Crnogorsko narodno pozorište (CNP) ustanovilo je stipendiju „Velibor Bucko Radonjić” za pojedinca koji je postigao izuzetne rezultate iz oblasti pozorišne scenografije.