Pejović, Slobodan, slikar, grafičar (Mrazovci, Kozarska Dubica, 1932 – Beograd, 2009). Završio je 1952. → Umjetničku školu u Herceg Novom. Diplomirao je na ALU u Beogradu, na kojoj je bio dugogodišnji profesor. Boravio je na studijskom usavršavanju u Parizu. Slikao je pejzaže – žitna polja i intimističke, lirski intonirane enterijere, kadrirane u jednom zaustavljenom vremenu. Ekspresivnim potezima sumarno definiše forme u metafizičkom prostoru u kojem irealnom svjetlošću postiže notu snene atmosfere (Lektira, 1959; Odaja snova, 1960; Slavičina njiva, 1961). Grafike realizuje klasičnim tehnikama: bakropis, litografija, drvorez. Karakterišu ih tematski sadržaji i kompozicijska rješenja kao na slikama. U definisanju motiva na ranijim radovima potencira linearne šrafure (Daire, 1971), a na kasnijim krupno strukturirane planove. Unutar čvrste strukture, u duhu fovizma, spontanim laganim titrajima grafičke igle formira fine linearne arabeske sa osjećajem za harmoniju oblika i kontraste svijetlo – tamno, crno – bijelo. Samostalno je izlagao od 1957. Učestvovao je kao slikar i grafičar na brojnim izložbama u zemlji i inostranstvu, među kojima su: Mediteransko bijenale u Aleksandriji; Jesenji salon u Parizu; XULON u Ženevi; izložba „Savremena crnogorska likovna umjetnost 1945–1970” (Belgija, Italija, Hrvatska). Dobitnik je Nagrada za slikarstvo, Oktobarski salon, Beograd (1961) i Nagrade „Veliki pečat” Grafičkog kolektiva, Beograd (1971).