Novosel, Vladimir, slikar, likovni pedagog (Žabljak, 1883 – Beograd, 1961). U Beogradu 1903. upisuje Srednju umetničku školu, kod prof. R. Vukanovića. Sa 24 godine odlazi u Prag, gdje studira ALU, kod prof. → Vlaha Bukovca i Bohumira Roubalika (1905–1907), i kod prof. Rudolfa Otenfelda (1907–1910). Dolazi na Cetinje 1910, gdje 1911. priređuje prvu samostalnu izložbu. Bio je prof. crtanja u cetinjskoj gimnaziji. Odlazi 1919. u Srbiju, gdje otvara drugu samostalnu izložbu. Radio je kao nastavnik crtanja u gimnaziji u Jagodini, a zatim u Beogradu. Od 1924. djeluje kao slobodni umjetnik. Za vrijeme II svj. rata bio je zarobljen, a nakon rata živio je u Beogradu. Slikao je portrete u duhu akademskog realizma (Novica Cerović, Lazar Proroković), kompozicije sa temom iz narodne istorije i pejzaže (Durmitor). Izražavao se prigušenom kolorističkom skalom ograničenog registra tonova i čvrstim sublimiranim formama. Njegovo slikarstvo zgusnute dramatike najbiže je secesiji i njenom simboličkom izrazu (Na molitvi, Pokojnik). Radio je i ilustracije iz Njegoševog Gorskog vijenca (Čitanje pisma Selim-veziru). Učestvovao je na grupnim izložbama.