Kolundžić, Ljiljana, slikarka, likovna pedagoškinja (Titograd, sada Podgorica, 5. III 1967). Završila je 1987. NF u Nikšiću, Odsjek za likovno vaspitanje, i 1993. → Fakultet likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju, odsjek Slikarstvo, u klasi prof. → Dragana Karadžića, pod čijim je mentorstvom magistrirala 2007. Od 1994. radi kao prof. likovnog vaspitanja u Gimnaziji u Danilovgradu. Studijski je boravila u Rusiji (1988), Italiji (1995, 2015) i Španiji (2015). Aktivno se bavi padagoško-obrazovnim radom (školski priručnici, predavanja, mentorstvo). Pomoćnica je direktora u JU → Muzeji i galerije Podgorice. Slikarstvo Lj. Kolundžić je duboko lično, ono je zapravo ogledalo njene intime. Antropomorfnim oblicima i simboličko-znakovnim elementima semantičke neodređenosti razotkriva tajne čovjekovih unutrašnjih prostora. U njenom slikarstvu izdvaja se ljudsko biće (najčešće žena) kao jedinka, ogledni pripadnik određene zajednice, neodvojiv od egzistencijalnih i društveno-socijalnih aktuelnosti. Na njima je evidentan Kafkin sindrom otuđenja, koji umjetnica izražava izduženim tajanstvenim likovima poput Modiljanijevih Madona, na kojima više insistira na infantilnom, često karikiranom, obličju definisanom linearnim obrisima, nego na personalno određenoj osobi. Zapravo, riječ je o melanholičnim, introvertnim individuama, čija duhovna i emotivna stanja umjetnica demistifikuje nazivima slika i izložbi: Čežnja, Tuga, Melanholija, Nadanja, Ozarenost, Intriga, Iskušnje, Ženske priče. Na novijim radovima, koloritom i izrazima lica emanira notu radosti i optimizma. Eksperimentisanjem i traženjem novih izražajnih prostora postiže plastično-strukturalnu slojevitost. Tako, zavisno od koncepta rada, u tkivo crteža (nekad smještenog u staklo – „kutiju”) aplicira bjeličasti tapet ili novine, a na slikama kolažira štapiće, drvca, tkanine, čipke, drvo, trake, svoje radove i interveniše reljefnim urezima u slojevitu podlogu. Neikonična formalna rješenja otvaraju nove prostore iskaza. Tako vitalistička linija kojom definiše figure, pastozna bijela i diskretne kolorističke intervencije ustupaju mjesto složenijim pikturalnim vrijednostima. Samostalne izložbe: Podgorica (1994, 1995, 2000, 2008, 2010, 2020), Herceg Novi (1994), Tivat (1994), Kotor (1994, 2016), Danilovgrad (1996, 2010,), Beograd (2016), Sarajevo (2017). Učestvovala je na preko 50 kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu: Srbija, Bugarska, Makedonija. Nagrade: II nagrada za slikarstvo na Jugoslovenskom konkursu povodom 25. maja, Podgorica (1988); Nagrada za slikarstvo „Pivo Karamatijević”, Pljevlja (1997); Nagrada za slikarstvo „Mlada crnogorska umjetnost”, Podgorica (1998); Nagrada „Ismet Mujezinović” mladom autoru za crtež (2008); Nagrada XIII Internacionalnog bijenala na Festivalu portreta (crtež i grafika), Tuzla (2008). Članica je ULUCG-a od 1994.