Glamočak, Zlatko, vajar, univerzitetski profesor (Bihać, 8. XII 1957). Završio je FLU i poslijediplomske studije u Beogradu. Pohađao je studije na Accademia di Belle Arti u Veneciji (1982–1983) i studije skulpture na L’École Nationale Supérieure u Parizu (1988–1992). Bio je prof. analitičkog crtanja na → Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju (2004–2009). Njegovi skulptorski radovi (poliester, epoksi smola), instalacije i performansi predstavljaju jedinstven umjetnički korpus u kome su kroz antropomorfnu i zoomorfnu figuraciju otjelotvoreni smrt, stradanja, patnja, bol, kojima umjetnik, kroz apokaliptične vizije, istinom ogoljelom do srži, iskazuje svoj angažovan odnos prema kolektivnoj društveno-političkoj zbilji. Izražava se u realističkom, ekspresionističkom, naturalističkom/verističkom maniru. Ljudsko tijelo kao „govor mesa i krvi” u duševnom grču, bolnom u svakom njegovom djeliću, predstavlja pasivan „objekat” represije, koji se bez otpora pokorava svojoj sudbini, a njegovo prisustvo materijalizovano je deformisanim hiperrealistički reinkarniranim tjelesnim korpusima, razbijenim skeletima i izvađenim unutrašnjim organima (Zanos Sv. Tereze). Osamdesetih godina realan prostor naseljava morbidnim kreaturama, praćenim psima-strvinama, koje se grče i uvijaju u ropcu, ispuštajući stravičan unutrašnji „krik” (ciklusi: Veliki zderač, 1984. i Portret dželata u 6 ujutru, 1985). U objektima sa simbolom raspeća: Magnum crimen (1988), Contra fatum (1989) i reljefnoj pali Civitas dei (1990) iz zemlje se pomaljaju kosturi, kosti, slomljeni predmeti, vojničke cokule, cipele… U projektu Made in SFRJ (Mala noćna muzika, 2000) uobličava jedinstvenu viziju, koja evocira na razaranje i raspadanje države, njena stratišta, humke ljudskih zlodjela – raspadnuta tijela, razbacani unutrašnji organi, ogoljele kosti... Autor je skulptura znamenitih istorijskih ličnosti, koje predstavlja kao biste/poprsja: Pop Dukljanin, Kralj Bodin, Don Krsto Ivanović; ili spomeničku skulpturu: Spomenik žrtvama u Štrpcima, Bijelo Polje (2016), Spomenik Ljubu Čupiću, Nikšić (2018), Spomenik Sabataju Ceviju (Ulcinj, 2020). Samostalne izložbe (preko 25): Beograd (1989, 1990, 1997), Čačak (1994), Pariz (1994, 1995), Sankt Vendel, Njemačka (1996), Podgorica (2000, 2014, 2017), Budva (2016), Lion (sa D. Popovićem, 2019), Zagreb (2019). Izlagao je sa najvećim imenima svjetske umjetničke scene, kao što su: Žan Mišel Baskijat, Kit Hering, Ben Sezar... Imao je izložbu sa → Miodragom Dadom Đurićem u Dadovoj kapeli u Žizoru (2009). Bio je komesar grupne izložbe „Corps à corps, Fontenay sous Bois” (Francuska, 2003). Izlagao je na više od 300 kolektivnih izložbi, salona i sajmova u zemlji i inostranstvu: Jugoslavija; Francuska: „Aspekti savremene skulpture u Francuskoj”, Klermon Feran; „Figuracija na kraju milenijuma”, Galerija „Sent Etjen”, Pariz; „Tijelo u svim stanjima”; „Čuti napisano”, Bato Lavoar, Pariz; Festival art bruta i umjetnosti „singulier”, Obanj, Marselj (2010), Italija, Njemačka, Amerika, Koreja i dr. Dobitnik je 14 nagrada, među kojima su: „Zlatno dleto” na Prolećnoj izložbi ULUS-a, Beograd (1986); Otkup Regionalnog fonda moderne umjetnosti, na Proljećnom salonu Clichy, Pariz (1992); Nagrada za najbolju samostalnu izložbu ULUCG-a u 1999, Podgorica (2000); Nagrada „Petar Lubarda” (2004); Nagrada za crtež na Internacionalnom bijenalu, Muzej crteža „Osten”, Skoplje (2013). Član je ULUCG-a od 1992.