Adžić, Dragoljub Adžo, vajar-keramoplastičar, likovni pedagog (Cetinje, 23.VII 1941). Brat slikara → Miodraga Mija Adžića. Srednje likovno obrazovanje započeo je 1959. na ŠUZ u Herceg Novom (→ Umjetnička škola u Herceg Novom), a završio 1963. u Novom Sadu, odsjek Keramika. Diplomirao je na APU u Beogradu (1969), u klasi prof. I. Tabakovića. Na istoj akademiji završio je postdiplomske studije (1974). Specijalizirao je keramiku na L’École des Arts Appliqués Duperre u Parizu (1975–1977). Studijski je boravio u Njemačkoj. Bavio se pedagoškim radom (u srednjoj školi i na ALU) i radio kao scenograf (150 scenografskih rješenja) u RTV u Novom Sadu. Bio je profesor na Akademiji za vaspitače u Novom Sadu. Egzistencija čovjeka kroz vrijeme, od antičkih vremena do najnovijeg doba, predstavlja idejni nukleus iz kojeg je formirao vajarsko djelo koje pripada visokom modernizmu. Radio je u raznim materijalima (majolika, fajans, raku, kamenine, porcelan). Rani radovi sadrže elemente antropomorfnih oblika i detalje simboličkog značenja sa narativnom potkom. Oblikuje ih formama barokne dekorativnosti i intenzivnim hromatskim sazvučjima (Posejdon, Metamorfoza pjesnika/Njegoša, Dekorativni slikani pano). Krajem sedamdesetih godina XX v. dolazi do redukcije, stilizovanja forme nastale konstruktivističkim povezivanjem geometrijskih oblika: kocke, valjka, lopte, koje postavlja u međuodnosima ekvilibrističke ravnoteže, ritma i svođenjem kolorita na skalu tamnih tonova (Skulpture I, II III...). U kasnijim djelima nadrealističkog prosedea, formira apstraktne strukture od elemenata kojima aludira na prevlast tehnološke civilizacije nad humanih vrijednostima (Zarobljeni oblik). Pored keramike, bavi se slikarstvom i tekstilom. Samostalne izložbe: Beograd (1968, 1975); Novi Sad (1971, 1972, 1975, 1984, 2003); Cetinje (1972); Budva (1972); Vrbas (1973); Zagreb (1975); Aranđelovac (1975); Pariz (1976); Titograd (1976); Split (1986); Zogel, Njemačka (1986); Pirot (1998, 2002) i dr. Od 1962. učesnik je brojnih kolektivnih izložbi, kolonija i simpozijuma u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je više od 20 nacionalnih i međunarodnih nagrada u: Beogradu, Novom Sadu, Subotici, Slovenjgradecu, Zagrebu, Piranu i dr., među kojima i Oktobarske nagrade Novog Sada za izuzetna dostignuća u likovnoj umjetnosti (1975). Član je UPIDIV-a, ULUS-a i Udruženja umetnika Petrovaradinske tvrđave.