Brajković, Vladislav (Knin, 1905 – Zagreb, 1989), univerzitetski profesor. Završio je gimnaziju u Kotoru, Pravni fakultet u Beogradu (1927), a specijalizovao pomorsko pravo i doktorirao na Univerzitetu Eks-Marselj (1933). Izabran je za docenta (1937) i vanrednog profesora (1940) na Pravnom fakultetu u Subotici, a na Pravnom fakultetu u Zagrebu, čiji je dekan bio u tri navrata, biran je za vanrednog (1941) i redovnog (1945) profesora. Kao učesnik NOP-a, hapšen je od strane ustaške policije, pa je oslobođenje dočekao u zatvoru. Kao ekspert, učestvovao je na konferencijama Pomorskog komiteta Balkanske antante, a nakon Drugog svjetskog rata (→ Crna Gora u Drugom svjetskom ratu) bio je član jugoslovenske delegacije na Mirovnoj konferenciji u Parizu 1946. godine. Bio je član ili predsjednik jugoslovenskih delegacija na međunarodnim diplomatskim konferencijama za kodifikaciju pomorskog prava i konferencijama Međunarodnog pomorskog komiteta (CMI), čiji je potpredsjednik bio od 1969. do 1973. godine. Bio je i član Stalnog arbitražnog suda u Hagu, glavni urednik Pomorske enciklopedije, član Savjeta za međunarodne pravne poslove SSIP-a, admiral Bokeljske mornarice, kao i osnivač i dugogodišnji (od 1954. do 1975) predsjednik Jugoslavenskog udruženja za pomorsko pravo u Zagrebu. Autor je velikog broja knjiga i naučnih radova iz oblasti pomorskog i saobraćajnog prava. Za člana Društva za nauku i umjetnost Crne Gore, kasnije CANU (→ Crnogorska akademija nauka i umjetnosti), izabran je 1973, a bio je i član Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti, Slovenačke akademije nauka i umjetnosti, Pomorske akademije u Parizu, Akademije nauka, umjetnosti i književnosti u Eks an Provansu, kao i drugih naučnih i stručnih ustanova u Jugoslaviji i inostranstvu. Dobitnik je Nagrade AVNOJ-a.