Mihailo Vojislavljević (? – Manastir Sv. Sergija i Vakha, oko 1082), dukljanski vladar (kralj) od 1046. do smrti. Poslije smrti oca → Vojislava (oko 1050), ušao je u sukob sa braćom oko vlasti i iz njega izašao kao pobjednik. Počeo je da vlada Dukljom oko 1046. godine. Na početku vladavine uspostavio je dobre odnose sa Vizantijom. U sastavu njegove teritorije bili su Ston i zaleđe Dubrovnika. Centar države bio mu je na jugu i obuhvatao je župe: Oblik, Prapratnu i Crmnicu. Poslije poraza Vizantije u bici kod Mancikerta 1071, jačanja Normana u Italiji, ustanka u Makedoniji 1072. i učešća Mihailovog sina → Bodina Vojislavljevića, dolazi do zaokreta u spoljnopolitičkom djelovanju Vojislavljevića. Mihailo traži od pape Grgura VII priznanje svoje države i zasebnu crkvenu organizaciju. U jednom pismu s početka 1078. papa naziva Mihaila rex Sclavorum (kralj Slovena). Ovo obraćanje tumači se kao priznanje dodjele kraljevske krune. Mihailo je težio da dobije posebnu arhiepiskopiju za katoličko stanovništvo svoje države, koje je bilo pod jurisdikcijom Dubrovačke episkopije.