Durando, Čezare (Durando, Cezare; Mondovi, Pijemont, 1830 – Torino, 1919), italijanski diplomata. U diplomatsku službu stupio je 1859. godine. Bio je konzul u Sarajevu, Ruščuku i Galcu, a tokom Istočne krize 1875. bio je dio međunarodne komisije u Bosni i Hercegovini, koja je trebalo da spriječi eskalaciju sukoba. U julu 1876. imenovan je za diplomatskog agenta svoje zemlje na → Cetinju, u vrijeme rata Crne Gore protiv Osmanskog carstva. Kada je nastupilo primirje, krajem 1876, bio je dio komisije koja je između zaraćenih strana pregovarala o razgraničenju. Tokom rata pokazivao je naklonost za teritorijalne pretenzije Crne Gore i njenu namjeru da dobije izlaz na more. Poslije međunarodnog priznanja Crne Gore na Berlinskom kongresu (→ Berlinski kongres i Crna Gora) (1878), uslijedilo je i italijansko imenovanje Duranda za prvog diplomatu sa zvanjem otpravnika poslova na Cetinju (20. maj 1879). Durando je davao sugestije knjazu → Nikoli I Petroviću Njegošu u vezi sa procesom razgraničenja sa Osmanskim carstvom. Kao diplomatski predstavnik Italije, potpisao je Trgovački ugovor sa Crnom Gorom, 23. marta 1883. godine. Nedugo nakon potpisivanja ugovora, imenovan je za konzula u Trstu.