Viktorija Hanoverska (Kensington, London 1819 – Osborn 1901), britanska kraljica od 1837. do 1901, posljednja vladarka iz dinastije Hanover. Naslijedila je na prijestolu svog strica Viljema IV, a udala se za njemačkog princa Alberta, iz loze Saks-Koburg-Gota. Pridržavala se svoje uloge ustavnog vladara poštujući političke izbore i parlamentarnu većinu, iako je bila bliska konzervativcima, posebno u vrijeme premijera Dizraelija, koji ju je proglasio caricom Indije 1876. godine. Dugovječna vladarka predstavlja simbol epohe velike ekspanzije britanske imperije. Viktorijansko doba, na vrhuncu industrijske revolucije, period je velikih ekonomskih, tehnoloških i socijalnih promjena u Velikoj Britaniji. Preko mnogobrojnog potomstva bila je u srodstvu sa najznačajnijim dijelom evropskog plemstva. Sa dinastijom Petrović Njegoš (→ Petrovići Njegoši) bila je u srodstvu preko princa → Franca Jozefa Batenberga, koji je bio oženjen Anom (→ Petrović Njegoš Batenberg, Ana), kćerkom knjaza → Nikole I Petrovića Njegoša. Upravo povodom njihove vjeridbe kraljica Viktorija je odlikovala crnogorskog knjaza Kraljevskim ordenom „Viktorija“, koji mu je uručio britanski poslanik Robert Kenedi. Vjeridbi koja je izvršena u Nici 21. marta 1897. prisustvovao je i knjaz Nikola, koji se tih dana prvi put sreo sa kraljicom Viktorijom. Jedan od prvih znakova poštovanja dinastičkih odnosa bilo je podizanje nivoa zastupnika Velike Britanije u Crnoj Gori sa ranga otpravnika poslova na rang ministra rezidenta. Jubileju šezdeset godina vladavine kraljice Viktorije u maju te godine u Londonu prisustvovao je prijestolonasljednik → Danilo Petrović Njegoš. Knjaz Nikola posjetio je London naredne 1898. i bio svečano primljen kod kraljice Viktorije u palati Vindzor.