Prašumska vegetacija, šumska vegetacija koja traje veoma dugo, hiljadama godina i pri tome se od svog nastanka razvijala bez uticaja čovjeka. Ima potpuno prirodni sastav i strukturu, i predstavlja osnovnu šumsku vegetaciju u datoj klimatskoj zoni. To je primarna prašuma, koja je istovremeno i klimatogena vegetacija. Šumska vegetacija koja je u prošlosti bila pod uticajem čovjeka, pa je stavljena pod strogi režim zaštite i njen dalji razvoj prepušten samoregulaciji jeste sekundarna prašuma. Ona vremenom dobija sve bitne karakteristike primarne prašume. Najsloženiji, najbujniji i najstariji tip prašumske vegetacije su tropske kišne šume. Evropska prašumska vegetacija se razvila poslije ledenog doba i samo su njeni manji fragmenti sačuvani. U Crnoj Gori jedino → Biogradska gora ima sve osobine evropske prašume. Ona zauzima površinu od 1.600 hektara oko Biogradskog jezera i ima status strogo zaštićenog rezervata. U njoj se nalazi oko 2.000 biljnih vrsta i podvrsta od kojih su 86 vrsta drveća, a 20% vrsta su balkanski endemi. → Vilotije Blečić i → Radomir Lakušić su bukove i bukovo-jelove šume Biogradske gore proučili i raščlanili na pet zajednica: Fageto-Aceretum visianii Blečić & Lakušić 1970, Asyneumo-Fagetum moesiacae Blečić & Lakušić 1970, Abieto-Fagetum moesiacae Blečić & Lakušić 1970, i Elymo-Fagetum moesiacae Blečić & Lakušić 1970. I na nekim drugim crnogorskim planinama bilo je šuma sa izvjesnim osobinama evropske prašume, koje su izgubile karakter prašume pod uticajem antropogenog faktora. Jedna od takvih je šuma međeđe lijeske i crnog graba Colurneto-Ostryetum carpinifoliae Blečić 1958. na jugozapadnoj strani planine Vojnik i u Pivi. U njoj je zastupljeno 38 vrsta drveća i šiblja. Ovu reliktnu zajednicu heterogenog florističkog sastava, tj. ostatak šume prašumskog karaktera opisao je Vilotije Blečić 1958. godine.