Anemohorne biljke, biljke kod kojih se sjemena i plodovi rasprostiru pomoću vjetra. Ovaj način disperzije biljaka dominantan je na otvorenim staništima, na kojima često duvaju vjetrovi. U šumama, anemohorija je zastupljena kod drveća i visokih žbunova, s obzirom na to da su u gornjim spratovima vazdušna strujanja jača u odnosu na donje. Anemohorne biljke imaju laka sjemena i plodove, često snabdjevene različitim tvorevinama, koje im smanjuju specifičnu težinu tijela. Time je omogućeno da dugo lebde u vazduhu i prenesu se daleko od majke biljke. Maslačak (Taraxacum officinale Weber in Wiggers) i vrbe (Salix L.) na sjemenima imaju dlake, a plod pavita (Clematis L.) snabdjeven je dlakavim „repićem”. Sjemena javora (Acer L.) i brijestova (Ulmus L.) imaju krilate dodatke, dok se sjeme crnog graba (→ Ostrya carpinifolia Scop.) nalazi u mjehurastoj komori.
Lit.: Milorad Janković, Fitoekologija s osnovama fitocenologije i pregledom tipova vegetacije na Zemlji, Beograd, Naučna knjiga, 1990, str. 22. Ljubomir Mišić & Radomir Lakušić, Livadske biljke, Sarajevo, Svjetlost, 1990, str. 1–226. Budimir Tatić & Branimir Petković, Morfologija biljaka, Beograd, Naučna knjiga, 1991, str. 485. Rajko Tripić, Prilog poznavanju fenologije cvjetanja i polne ekspresije u Acer monspessulanum L. iz Crne Gore, Natura Montenegrina, 9, Podgorica, 2010, str. 183–193. Rajko Tripić, Obrasci ekološko-morfološke diferencijacije populacija i vrsta sekcije Goniocarpa Pojárkova roda Acer L. na jugoistočnim Dinaridima, Doktorska disertacija, Sarajevo, Univerzitet u Sarajevu, Prirodno-matematički fakultet, 2011, str. 1–350.
D. Caković