Anemofilne biljke, biljke kod kojih vjetar prenosi polen do žiga tučka. Odlikuju ih sitni, neugledni cvjetovi, koji često nemaju krunicu. Ove biljke proizvode veliku količinu lakog polena, a i najmanja strujanja vazduha mogu da ga prenesu na velike udaljenosti. Žigovi anemofilnih biljaka su dugački i perasti, često ljepljivi, kako bi što bolje „hvatali” polen. Polen anemofilnih vrsta se dugo zadržava u vazduhu, tako da među alergenim biljkama najviše ima onih u čijem oprašivanju učestvuje vjetar. Prenošenje polena vjetrom češće se javlja kod biljaka otvorenih staništa, nego kod šumskih vrsta. Ovako se oprašuju gotovo sve trave i oštrice. Anemofilno drveće obično cvjeta prije listanja, kako listovi ne bi ometali transfer polena. Ovoj ekološkoj grupi pripadaju vrste široko rasprostranjene u Crnoj Gori: hrastovi (→ Quercus L.), brijestovi (→ Ulmus L.), topola (→ Populus L.), breza (→ Betula L.).