Alohtone biljke, vrste koje nijesu samonikle u jednoj flori, već su slučajno ili planski unesene iz neke druge biogeografske regije. U geobotaničkoj literaturi na našem jeziku figuriraju i termini → antropohori – vrste koje su postale dio jedne flore zahvaljujući direktnom ili indirektnom uticaju čovjeka i adventivne vrste – unesene, pridošle, strane vrste. U zavisnosti od vremena, načina unošenja i dinamike širenja, moguće je govoriti o sljedećim kategorijama: arheofite – unesene u doba od paleozoika do neolita, paleofite – unesene u starom i srednjem vijeku do 1492. godine, neofite – unesene u periodu od 1492. do 1939. godine, neotofite – unesene u periodu od 1939. godine do danas, ergasiofite – gajene vrste koje opstaju samo uz asistenciju čovjeka, ergasiolipofite – odbjegle iz kultivacije i šire se supspontano, epekofite – staništem vezane samo za antropogeno formirana staništa, efemerofite – privremeno su prisutne, vegetiraju, ali se ne razmnožavaju i ne šire, naturalizovane – prilagodile su se novoj sredini, održavaju svoje populacije, ali nemaju tendenciju širenja, → invazivne – naturalizovane vrste sa izraženom tendencijom širenja, transformeri – invazivne vrste koje mijenjaju sam ekosistem.
Lit.: Albert Thellung, Zur Terminologie der Adventiv – und Ruderalfloristik, Allgemeine botanische Zeitschrift für Systematik, Floristik, Pflanzengeographie, 24/25, Karlsruhe, 1922, str. 36. Fred-Günter Schroeder, Zur Klassifizierung der Anthoropochoren, Vegetatio, 16, Hag, 1969, str. 225. Ivo Trinajstić, Hronološka klasifikacija antropohora, Fragmenta herbologica Jugoslavica, II Kongres o korovima, Osijek, 1976, str. 105. David Richardson, Petr Pyšek, Marcel Rejmánek, Michael Barbour, Dane Panetta & Carol West, Naturalization and invasion of alien plants: concept and definitions, Divers. Distrib., 6, Oxford, 2000, str. 93.
D. Stešević