Vujović, Branko, istoričar umjetnosti, univerzitetski profesor (Podgorica, 30. IX 1935 – Beograd, 20. VII 2017). Osnovno obrazovanje započeo je u Podgorici, a nastavio u Beogradu, odakle je prešao na dalje školovanje u Kursku i Moskvi (1945–1956), gdje je završio Višu vojnu akademiju (1956). Po povratku u Jugoslaviju, upisao je i diplomirao studije istorije umjetnosti na FF u Beogradu (1961). Radio je u Zavodu za zaštitu spomenika kulture u Beogradu (1962–1981), potom u Muzeju grada Beograda. Doktorirao je na FF u Beogradu (1984), a potom je izabran za vanrednog prof. PMF-a u Beogradu. Za redovnog prof. izabran je 1985. na FPU u Beogradu. Redovni je prof. na FDU (1986–1990) i AF (1990–1995) u Beogradu. Bio je dekan FPU (1996–2001) i glavni urednik časopisa Sveske Društva istoričara umetnosti Srbije. Područje njegovog naučnog istraživanja je nacionalna umjetnost XVIII i XIX v. Objavio je više knjiga i rasprava, od kojih su značajnije: Srpske ikone XIX veka (1969); Spomenici kulture (izdanja: 1969, 1970. i 1974); Blago na putevima Jugoslavije (1983); Umetnost obnovljene Srbije 1791–1848 (1986) i dr. Pored objavljenih knjiga i monografija, autor je više članaka i kritičkih prikaza: Neki problemi likovnog vaspitanja, Titograd (1961); Putevi modernog slikarstva, Titograd (1962); Život u kamenu, Titograd (1962); Portreti i apstrakcija Cvjetka Lainovića, Titograd (1962); Izložba Trojice, Titograd (1962); Između figurativnog i apstraktnog, Titograd (1962); Umjetničke fotografije Josipa Ćetkovića, Titograd (1962); kritički prikaz knjige → Slobodana Raičevića ,,Slikarstvo Crne Gore u novom vijeku”, Pobjeda (22. II 1997) i dr. Bio je urednik za oblast umjetnosti u Enciklopediji srpskog naroda (2008). Za svoj pedagoški, stručni, naučni i javni rad dobio je više priznanja: plaketa, diploma, povelja i zahvalnica.