Vukčević-Skovran, Anika, istoričarka umjetnosti, konzervatorka (Mostar, 1928). Diplomirala je 1952. na Odeljenju za istoriju umetnosti i arheologiju FF u Beogradu. Postidplomske studije na Kraljevskom institutu za proučavanje spomenika u Briselu pohađala je u periodu 1952–1955. Radila je u Saveznom institutu za zaštitu spomenika kulture i u Narodnom muzeju u Beogradu. Pedagoškim radom bavila se na KF na Cetinju i na Univerzitetu za mir Ujedinjenih nacija u Beogradu. Oblast njenog rada je srednjovjekovna umjetnost, sa posebnim akcentom na konzervaciju i restauraciju kulturnih dobara. Izvodila je konzervatorske radove na velikom broju spomenika kulture u Jugoslaviji. Od 1971. do 1982. rukovodila je stručnim timom koji je realizovao dislokaciju Manastira Piva zbog izgradnje HE „Mratinje”. Uspostavila je više manastirskih riznica (Piva, Sv. Trojica u Pljevljima, Kalenić i dr.). Bila je urednica (1972) i članica Redakcije časopisa Zograf. Autorka je nekoliko monografskih publikacija (Umetničko blago manastira Pive, Cetinje, 1980; Umetnička baština Srbije: iz riznica i zbirki (sa Lj. Popović, K. Ambrozić), Beograd, 1984. i dr.) i oko 200 naučnih radova (izbor: „Freske Crkve sv. Đorđa pod Goricom u Titogradu”, Starine Crne Gore, 3–4 (1965–1966), 125–134; „Vojvoda Božidar Vuković – Dionisio della Vecchia: gastald Bratstva sv. Đorđa grčkog u Veneciji”, Zograf, 7 (1976), 78–85; „Osvrt na puteve nastanka i obnove riznice manastira Svete Trojice kod Pljevalja”, Glasnik Zavičajnog muzeja, 5 (2006), 119–155 i dr.). Ekspertkinja je UNESCO-a i saradnica ICCROM-a.