Logo, Oto, srp. vajar i grafičar (Beograd, 15. VIII 1931 – Beograd, 4. I 2016). Završio je vajarski odsjek na APU u Beogradu. Stvarao je u duhu vitalističke, „biomorfne organike”, u koju je ugradio iskustva stečena u Parizu 1967–1968, posebno uticaj Konstantina Brankušija, ali i u duhu „tehničke estetike”, s naglašenim geometrijskim formama. Njegove skulpture karakteriše precizan oblik, sklad i preglednost planova, jasnoća linija (serije bronzanih ptica i oklopnika). Ravnoteža tradicionalnog i modernog, svedene forme, u čijim odnosima ima dramskog potencijala, osobine su i Logovih bisti (izveo ih je 500) i, posebno, spomenika (36), izlivenih u bronzi, rjeđe klesanih u kamenu. Postavljeni su u Kovačici, Subotici, Aranđelovcu, Valjevu, Paraćinu, Tunisu (konjanička statua predsjednika Republike Habiba Burgibe, iz 1975), Ljigu (Ljiškoj borbi 1941, iz 1981), Visu (Prvoj smotri partizanskih vazduhoplovnih jedinica 1944), Obrenovcu, Mionici (Živojinu Mišiću, iz 1988), Aleksandrovcu, Beogradu (Jovanu Cvijiću, iz 1994). Spomenik Veljku Vlahoviću (1914–1975), dipl. inženjeru, vođi radničkog pokreta, književniku, učesniku Španskog građanskog rata i NOB-a, narodnom heroju i funkcioneru SFRJ, podignut je u njegovom rodnom Kolašinu, na Trgu Vukmana Kruščića. Spomenik je svečano otkriven 23. IX 1989. u okviru VII jugoslovenskih susreta „Dani Veljka Vlahovića”, povodom 75-godišnjice njegovog rođenja. Oslonjen na štap u desnoj ruci (u borbama za odbranu Madrida 1937. izgubio je nogu), lijevom pridržavajući kaput, Vlahović korača, a taj korak ovoj realistički riješenoj formi daje vitalnost i dinamičnost. Spomenik crnogorskom vojvodi, književniku, etičaru i prvom gradonačelniku Podgorice poslije oslobođenja 1878, Marku Miljanovu (1833–1901), podignut je u parku ispred Opštine u Podgorici 2001. Vojvoda je predstavljen u duhu portretskog realizma, u crnogorskom odijelu, koje je svedeno, ali se jasno raspoznaje, kao i krst Ordena za nezavisnost Crne Gore knjaza Danila I Petrovića Njegoša. Figura je mirna i statična, ali je oživljena retoričkim gestom desne šake, otvorene ispred prsa. Logova bista Veljka Vlahovića postavljena je 2016. ispred Univerziteta Crne Gore u Podgorici, koji je od 1975. do 1992. nosio njegovo ime. Izlagao je na 30 samostalnih izložbi (prva mu je priređena u Grafičkom kolektivu u Beogradu, 1957) i na mnogim grupnim izložbama u Jugoslaviji, Evropi i Japanu. Dobitnik je I nagrade za skulpturu na VI Oktobarskom salonu, Beograd (1965); Oktobarske nagrade Beograda (1967); „Zlatnog dleta” ULUS-a (1974); I nagrade na konkursima za spomenike Habibu Burgibi (1975), Živojinu Mišiću (1987) i Marku Miljanovu (2001). Nosilac je Ordena Velikog oficira za zasluge iz kulture Tunisa (1977). Bio je član ULUS-a od 1955.