Dolinar, Lojze, sloven. vajar (Ljubljana, 19. IV 1893 – Ičići, Opatija, 9. IX 1970). Završio je vajarstvo na Umjetničko-zanatskoj školi u Ljubljani (1910). Studije nastavlja u Beču, Minhenu i Pragu. Bio je prof. na ALU u Beogradu (1949–1959). Njegov opus je raznovrstan. Radio je portrete u kamenu, bronzi, drvetu, pečenoj glini (Autoportret, Aškerc, Rosandić, Saloma) i figuralne kompozicije (Ranjenici, Odmor i dr.). Izradio je brojne javne spomenike u raznim krajevima Jugoslavije: Ljubljani, Beogradu, Skoplju, Bitolju, Pančevu i Budvi – bistu Stjepana Mitrova Ljubiše (ispred Spomen-doma „Stefan Mitrov Ljubiša”, Stari grad, Budva). Autor je brojnih djela posvećenih žrtvama NOR-a. Njegov likovni izraz prolazio je kroz razne faze: poetski realizam, impresionizam, arhaizam (patos) i realizam, koji primjenjuje u monumentalnim djelima. Bavio se i grafikom. Imao je više samostalnih izložbi u Ljubljani i Beogradu. Učestvovao je na reprezentativnim izložbama jugoslovenske umjetnosti u Parizu, Londonu, Amsterdamu, Briselu, Moskvi, Lenjingradu, Bratislavi, Pragu, Varšavi, Krakovu, Budimpešti i dr. Bio je redovni član SAZU.