Bojović, Stanoje, fotograf (Andrijevica, 1909 – Vrnjačka Banja, 1990). Učiteljsku školu završio je 1928. u Beranama. Nakon rada kao učitelj u Bosni (1929–1941) i zarobljeništva u Njemačkoj (Osnabrik) tokom ratnih godina, nastavio je školovanje na VPŠ u Beogradu 1949. Tragač za etnografskim dokumentima, koje je transponovao u fotografije pune duha, poznat je i po svojoj vaspitno-obrazovnoj djelatnosti. Predavao je istoriju, geografiju i ruski jezik u gimnaziji u Vrnjačkoj Banji. Od hobija i prvih fotografija nastalih 1930, fotografija postaje sastavni dio njegovog života i usko je vezana sa njegovim profesionalnim opredjeljenjem, ali i sa drugim aktivnostima: novinarstvom, planinarenjem i turizmom. Karakterističnim antropogeografskim pristupom snimio je i obuhvatio sve djelatnosti čovjeka. Njegove fotografije predstavljaju koristan izvor u oblastima karakterologije, studije mentaliteta, folkloristike, vizuelne antropologije, geografije. U prve dvije decenije poslije II svj. rata bio je jedan od trojice najzastupljenijih umjetnika fotografije u Jugoslaviji na međunarodnim salonima umjetničke fotografije. Imao je 54 samostalne izložbe u Jugoslaviji i inostranstvu. Od FIAP-a (Međunarodne organizacije umjetničkih fotografa) dobija zvanja AFIAP (Artiste FIAP) (1967) i EFIAP (Excellence FIAP) (1971). Najviše zvanje u Foto-savezu Jugoslavije – majstor fotografije – dodijeljeno mu je 1980, a 1982. postaje počasni član ULUPUDS-a. Njegova zaostavština nalazi se u Etnografskom muzeju Srbije. Najvažniji dio arhiva su foto-umjetnički i dokumentarni materijali: negativi (preko 1.700), dijapozitivi u koloru (431) i fotografije.