Šćepanović, Slavko, slikar, likovni pedagog (Peć, 1939). Diplomirao je 1964. na ALU u Beogradu, u klasi prof. Rajka Nikolića, pod čijim je mentorstvom završio i postdiplomske studije. Bavi se ilustracijom i pedagoškim radom. Osnovnu preokupaciju njegovog metafizičkog, simboličkog, donekle fantastičnog, slikarstva, ponekad s elementima futurizma i kubizma, predstavlja čovjek, u formalnom i simboličkom smislu. On pripada užurbanom vremenu današnjice. Šćepanović ga smješta u odljuđeni ambijent, pustih, kamenih predjela, smjelih perspektiva, rešetkastih i šahovskih podloga i stropova, produkujući upitanost nad sudbinom čovječanstva i svijeta u kojem živimo (Zaštitnik; Čovjek, kamen i pista; Začetak II; Rađanje; Rast). Glavno izražajno sredstvo je boja, kojom umjetnik gradi formu, crtež, kompoziciju, njihove međuodnose. Višeplanska rješenja, s nerijetkim grupisanjem motiva, dodatno podstiču dinamičnost kompozicije. Pastelni kolorit, okernozelenkaste, plavetnoružičaste game, ponekad prelazi u monohromna rješenja. Samostalne izložbe: Nikšić (1973); Velimlje, Nikšić (1973); Ferara (1973); Titograd (1974, 1977, 1980); Pariz (1983), Merano, Italija (1983); Podgorica (2001); Beograd (2012, 2015). Kolektivne izložbe: Sarajevo, „Savremena jugoslovenska umjetnost” (1975); Tivat, Herceg Novi, Budva, Bar, Nikšić, „Savremena crnogorska umjetnost” (1976); Priština, Skoplje, Kopenhagen, Skive (Danska), „Crnogorska umjetnost danas” (1977); Morani (Makedonija), Štutgart, Hamburg, Manhajm, „Savremena crnogorska umjetnost” (1980). Član je ULUCG-a od 1974. i ULUS-a od 1993.