Sukurenko, Vladimir Leontijevič (Cокуренко, Владимир Леонтьевич), rus. građ. inženjer i arhitekta (?, Rusija, ? – Tunis, 1976). Nakon Oktobarske revolucije u Rusiji (1918), emigrirao je u Kraljevinu SHS. Boraveći u Nikšiću, uradio je novo projektno rješenje za dvije pećinske crkve u Manastiru Ostrog (1924); Dom zanatlijsko-radničkog udruženja (1925); Dom „Kosovka djevojka” (1928); objekat „Zahumlja” (1939). Po završetku II svj. rata (1945), iz bezbjednosnih razloga nije se vratio u domovinu. Otišao je u Tunis, gdje je pomagao na radovima podizanja kupole na pravoslavnoj Crkvi Vaznesenja Hrista (do 1970. živio je pri toj crkvi). Posljednje godine života proveo je u staračkom domu. Manastir Ostrog nazvan je po kamenom masivu u čijoj pećini, pri samom vrhu visoke i strme litice, postoji više od tri i po vijeka. Sama imenica „ostrog” izvodi se od staroslovenskog „ostrog”, što znači „utvrđenje, utvrđeno mjesto”. Ostroški manastirski kompleks sastoji se od Gornjeg i Donjeg manastira. Gornji manastir smješten je u stijeni planine Ostroške grede, na 900 mnv iznad Bjelopavlićke ravnice i puta Danilovgrad – Nikšić. Donji Manastir sa Crkvom Sv. Trojice (1824) nalazi se na zaravni 250 m niže. Pećinu u kojoj je sagrađen Gornji manastir koristio je kao svoju isposničku ćeliju monah Vasilije Jovanović (1610–1671), mitropolit hercegovački, koji je nakon upokojenja kanonizovan i proglašen čudotvorcem. Ovaj dio manastira u pećini čine dvije crkve: Crkva Vavedenja Bogorodice (→ Gornji manastir, Crkva Vavedenja Bogorodice, Ostrog) i Crkva Časnog krsta, obje izgrađene u XVII v. Crkvu Časnog krsta podigao je jeromonah Isailo, a smatra se da je Crkvu Vavedenja podigao mitropolit Vasilije. Prije Sukurenkovog projekta (1923), gornji manastirski kompleks predstavljao je skromnu građevinsku tvorevinu. Na slobodnoj južnoj strani ograđivao ga je zid od nepravilno obrađenog kamena s neravnomjerno raspoređenim manjim prozorskim otvorima i jednostranim krovom u dva nivoa. U graditeljskoj formi nije bila prepoznatljiva sakralna namjena građevine, samo je krst na zapadnoj strani krova ukazivao da je to mjesto kulta. Do ulaza u kompleks vodila je stepenišna staza uz stijenu s lijeve, odnosno zapadne strane. Današnji izgled Gornjeg manastira idejno je rješenje arh. Sukurenka. Nakon požara koji se desio 1923, a koji je uništio veći dio manastira, Sukurenko je uradio projekat obnove (1923–1924), odnosno izgradio je novi, originalni vjerski kompleks primjenom niza konstruktivnih novina. Proširio je manastirsku zajednicu i u visini i u širini, te u potpunosti zatvorio pećinu u stijeni. Objekat je dobio četiri nivoa jasno vidljiva u konstruktivnoj strukturi zidnog platna, skladne proporcije po horizontali i vertikali, sa nadgrađenom vertikalom zvonika, do vrha otvora pećine. Zvonik, kvadratnog presjeka, samostalno izrasta iz fasadnog platna sa dvije visine, završnom galerijom i ravnostranom krovnom piramidom sa krstom. Sukurenko se vizuelno memorijski nadovezuje na zvonike Crkve Sv. Trojice u Donjem Manastiru, Crkve Sv. arhanđela Mihaila u Ždrebaoniku i na Crkvu Sv. Petra i Pavla u Nikšiću (→ Crkva Sv. apostola Petra i Pavla, Nikšić). Na tako statičnoj, vitkoj i elegantnoj kompoziciji fasade, arkade isturene po desnoj strani daju kompozicionu ritmiku, kao i završne terase na četvrtom nivou. Lučni prozori u nizu upotpunjuju likovno bogatstvo fasade, a mali i veći pravougaoni prozori, bez reda raspoređeni, kao prorezani u fasadi, odaju izvjesnu mističnost primjerenu manastirskoj tajnosti. Ktitorska ploča i luneta su iznad ulaznog portala. U gornjim nivoima zvonika protežu se terase sa dekorativno obrađenim betonskim ogradama, u dva nivoa sa zapadne i jednom nivou sa istočne strane. Do manastirskog kompleksa sa zapadne strane dolazi se stepenišnom stazom, a pred samim portalom s istočne strane prostire se terasa ograđena visokim zidom, s lučnim otvorima u nizu. Cjelokupnu kompoziciju fasade i zvonika poduhvataju moćni arkadni kontrafori, koji su bazni oslonac u dijelu fasadnog zida, koji se ne oslanja na stijenu. Analizom osnovne arhitektonske misli Sukurenka, očigledno je da je projektno rješenje objedinjavanja dvije pećinske crkve izrodilo sasvim novu estetsko-sadržajnu i duhovnu vrijednost Manastira Ostrog. Novim prostorno-likovnim rješenjem, simbolički, desio se nesvakidašnji arhitektonsko-građevinski ikonostas. Pred bjelinom zidnog platna, strukturiranog arkadama, porticima, terasama, prozorima bez pravila i različitih dimenzija, sa naglašenim zvonikom, nametnula se jedna nova ikonostasna oltarska forma, visoko u brdu, ispred dvije pećinske crkvice. Ovakvim rješenjem Sukurenko je napravio jedinstven prostorni božji oltar. Idealnim spojem duhovne i čudotvorne snage Sv. Vasilija iz pećinskih crkava sa vizuelnom i likovnom arhitektonskom scenografijom ostvario je veličanstven božanski prikaz. Promišljena i višeznačna simbolika arhitektonskog rješenja Sukurenka proizlazi iz konteksta funkcije i lokacije objekta. Čisto fasadno platno, lišeno bilo kakve arhitektonske dekoracije, simbolizuje jednostavnost i skromnost monaškog života. Fasadna bjelina, kao simbol radosti, uzvišenosti, prosvijećenosti i vaskrsenja, kontrastno je naglašena u sivilu brda. Zvonik, koji Sukurenko ističe u graditeljskom sklopu, simbolizuje božanski poziv, sponu neba i zemlje. Visoko pozicionirano, na vrhu stijene, zvono svojim zvukom poziva na sabranje vjernike iz Bjelopavlićke ravnice. Sukurenko projektuje originalnu graditeljsku i estetsku tvorevinu prilagođenu specifičnostima lokacije, koja time dobija jedinstvenu kulturnu, vjersku, arhitektonsku i ambijentalno-pejzažnu vrijednost. Ostvarivši spoj materijalnog, kreativnog, estetskog i osjećanja dubokog vjerskog mira i sreće, arhitekta je ovdje u službi religiozne kontemplacije. Graditeljske formacije u pećinama na stijenama datiraju još od praistorijskih vremena. U hrišćanstvu, pećina dobija na značaju ne samo kao sigurno i bezbjedno mjesto opstanka, već i kao mjesto koje obezbjeđuje osamljivanje, mir za molitvu i isposničko podvizavanje, predstavljajući simboličnu duhovnu vertikalu približavanja Bogu. Pećinske sakralne građevine u stijenama poznate su raznim religijskim grupacijama i prisutne su širom svijeta – Španija, Kapadokija, Etiopija, Indija itd. Manastir Ostrog je među najposjećenijim hodočasničkim mjestima na Balkanu. To je mjesto okupljanja svih vjeroispovijesti: pravoslavne, katoličke i muslimanske. Posjećuju ga vjernici iz cijelog svijeta, odajući poštovanje čudotvorcu Sv. Vasiliju Ostroškom i predajući se molitvi pred njegovim svetim moštima.