Radojević, Vasilisa, slikarka (Nikšić, 8. VIII 1955). Diplomirala je slikarstvo na APU u Beogradu (1978). Studijski se usavršavala u Rimu i Firenci. Radi kao scenografkinja na RTCG-u. Bavi se figurativnim slikarstvom i crtežom, koji pripadaju korpusu fantastike. Njene radove karakteriše silovit, ekspresivan crtački gest i kolorit koji se kreće od tamnog, turobnog do žestokog, eruptivnog. U kompozicionom smislu, slike su iracionalne, uskovitlane, sa naglašenim dramatičnim momentima. Ikonografski sloj čine halucinantni prizori u kojima se u zagonetnim uzajamnim odnosima pojavljuje čitav imaginarijum ženskih aktova, krilatih balerina, palih i uzletjelih anđela, zoomorfnih bića, konja, ptica, situiranih na aperspektivnim pozadinama na kojima se naziru obrisi šagalovskih kuća ili pozornica (Balerina, Let). Ženske figure i balerine u plesnim pozama, koje su, u odnosu na druga bića u komplikovanim scenama, prikazane graciozno i lako, simbolizuju duhovno uspeće i mogu se tumačiti kao transfigurativni autoportreti umjetnice. Crteži rađeni perom ili bajcom karakteristične šrafure, koji odišu atmosferom melanholije (Poslednji dani), sablasnih opsjena, mračnih slutnji i košmarnih snova (Igra beštija), direktan su odraz ogoljene nutrine umjetnice. Samostalno je izlagala u Titogradu/Podgorici, Beogradu, Svetom Stefanu, Nikšiću, Dubrovniku, Splitu, Rimu, Budvi, Bečićima, Tivtu i na Sardiniji. Učestvovala je na brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu, među kojima su najznačajnije izložbe u Parizu, Londonu, Firenci, Monaku i Madridu. Dobitnica je I nagrade za slikarstvo APU, Beograd (1978); I nagrade za crtež Dubrovačkog likovnog salona, Dubrovnik (1982); Nagrade „Pajper”, koja se dodjeljuje najboljem mladom slikaru za izložbu realizovanu u Rimu (1987). Članica je ULUCG-a od 1978.