Mugoša, Ratimir, arhitekta (Bijelo Polje, 19. IV 1942). Diplomirao je na Arhitektonsko-konstruktivnom odseku Građevinsko-arhitektonskog fakulteta Univerziteta u Nišu (1971). Radna angažovanja: „OGP Titograd”, RJ Projektni biro, Titograd (1961–1962); Agrokombinat „13. jul”, Titograd, sektor razvoja – Kapitalne izgradnje, rukovodilac radova (1964–1965); „OGP Titograd”, sektor Unutrašnje kontrole, rukovodilac RJ Interne nadzorne službe (1971–1972); Projektantsko-konstrukcioni biro Fabrike stanova „Spuž”, Titograd, samostalni projektant (1972–1975); Proizvodno-građevinsko preduzeće „Drina” iz Goražda, rukovodilac Gradnje „Titograd” (1975–1978); Agrokombinat „13. jul”, Titograd, Agroekonomski institut (AEI), samostalni programer i odgovorni projektant (1978–1986); Republička komisija za klasifikaciju i procjenu štete na području opštine Titograd nakon zemljotresa 1979, član; SIZ Nacionalni park „Skadarsko jezero” (1986–1989); „Tehnoekonomski inženjering” (TEI), Titograd/Podgorica (1989–1999); RZUP, Podgorica, tehnički direktor (1999–2000); „Tehnoekonomski inženjering” (TEI), Podgorica (2000–2001); „Montenegro inženjering” (MI), Podgorica, direktor, glavni planer i vodeći – odgovorni projektant (2001–2014). Mugoša je djelovao u svim sektorima graditeljstva: stambeni, poslovni, trgovački, industrijski, objekti niskogradnje, mostovi. Bavio se urbanim planiranjem od mikro do prostornog planiranja. Izvedeni projekti u Titogradu/Podgorici: Vila „Vukotić” (1963), srušena 2006; Vila „Bešović” (1978); četiri tipska supermarketa (1981); CMZ „Zabjelo” (1984); hala DKT-a; (1993); Vila „Mitrović” (1995); internat „1. jun” (1996); Geološki zavod (2002); SPO „Maksim” (2005). Pozivni konkursi: upravna zgrada „Vodovoda” (2007) i toranj na Dajbabskoj gori (2011); desetina stambenih zgrada; Robna kuća „Centar”, Tuzi (1982); kaptaža „Velje oko”, Mareza (1984); skladište KAP-a u Podgorici i Kolašinu (1992); benzinska pumpa, Cijevna (1994); rekonstrukcija Psihijatrijske bolnice, Dobrota (1996); Kapela, Donja Gorica (2006) i vrtić „Palčica”, Gornja Gorica, Podgorica (2007). Značajni neizvedeni projekti: „Hotel de luxe”, 20-spratni objekat, Teheran, Iran (1979); TC „Kotor”, Kotor (1980); revitalizacija utvrđenja „Grmožur” na Skadarskom jezeru (1992); Dom za stare i nemoćne osobe „Donja Gorica”, Podgorica (2010); „Novi duvanski kombinat”, Podgorica (2012) i dr. Radio je i na izradi prostorno-planske dokumentacije, na nivou lokalne samouprave i državnom nivou, u svojstvu glavnog planera i koordinatora izrade: PP Crne Gore do 2020; DUP auto-puta Bar – Boljare; „Vizija dugoročnog prostornog razvoja Podgorice” – Prsteni Podgorice i dr. Učesnik je mnogih konkursa za arhitektonske projekte, na kojima je i nagrađivan: Oficirski dom, Niš (1966) – II nagrada i dr. U stručnoj i naučnoj publicistici objavljeno je više tekstova o imenu i djelu R. Mugoše: M. Maraš, Sportski objekti u Crnoj Gori, RCG Ministarstvo sporta, Podgorica, 1996; Z. Manević, Leksikon neimara, GK, Beograd, 2008; V. N. Bjelousov, Poetika crnogorske arhitekture, CID, Podgorica, 2009; A. Markuš, 50 neimara Crne Gore, „Arhitektonski forum”, Podgorica, 2008; Č. Marović, Trinaestojulski neimari, „13. jul” – Plantaže, Podgorica, 2012; D. Burzan, Istorija Podgorice, Sekretarijat za kulturu i sport, Glavni grad Podgorica, 2016.