Mitrović, Mihajlo, srp. arhitekta, univerzitetski profesor (Čačak, 1. IX 1922 – Beograd, 20. XII 2018). Diplomirao je na AF Univerziteta u Beogradu (1948). Bio je stipendista UN u Francuskoj i Danskoj (1950). Poslijeratnom „planskom raspodjelom”, zaposlio se u Zavodu za urbanizam Srbije (1949–1954), a od 1954. radi u „Projektbirou”, čiji je osnivač, projektant i direktor (1961–1981). Na FPU Beogradskog univerziteta biran je u akademska zvanja – od 1975. docent, a redovni prof. od 1980. na predmetu Urbani dizajn. Autor je oko 150 realizovanih projekata i 20 konkursnih radova. Izvedeni projekti u Crnoj Gori: Hotel „Rivijera” u Petrovcu (1967), za koji je dobio Republičku Borbinu nagradu Srbije (1968) – inspirisan nacionalnom kulturom ili formiranim urbanim artefaktima sa kuće kapetana Stijepa Medina u Petrovcu, topovsku đulad, koju je, preostalu poslije isporuke Crnogorcima za osvajanje Bara, Medin postavio na zid ograde svoje terase 1878, Mitrović transponuje u ukrasni niz lebdećih lopti – akroterija; takođe, rijetku fotografiju iz iste kuće, slikanu širokougaonim objektivom 1915. na Svjetskoj izložbi u San Francisku, autor u gro-planu unosi u enterijer recepcije hotela; projekat porodične kuće u Perazića Dolu (1980). Nerealizovani projekat: Trg Ivana Milutinovića, Podgorica (1957) – konkursno rješenje. Ostali projekti: desetina GUP-ova u gradovima Srbije (1949–1954); poslovno-stambena zgrada „Projektbiroa”, Beograd (1957); Hotel „Narcis”, Zlatibor (1962); Hotel „Putnik”, Novi Beograd (1969–1971); stambeno-poslovni oblakoder „Geneks” – Zapadna kapija Beograda (1970–1980); Hram Sv. Vasilija Ostroškog, Beograd (1996–2001); više stambenih objekata u Srbiji i dr. Značajnija djela: Novija arhitektura Beograda, Beograd, 1975; Sve je arhitektura, Beograd, 1989; Na kraju veka, Beograd, 1995; Arhitektura Beograda 1950–2012, Beograd, 2012. Mitrović je istrajan borac za afirmaciju graditeljske struke i veliki autoritet pisane riječi (za 56 godina napisao preko 300 tekstova za kolumnu lista Politika). Izložbe: samostalna izložba u Muzeju primenjenih umetnosti, Beograd (1971); „Crteži” – gradova sa putovanja po svijetu, Salon Muzeja savremene umetnosti, Beograd (1995); grupne izložbe u: Milanu, Njujorku, Vroclavu, Varšavi itd. Dobitnik je Oktobarske nagrade grada Beograda (1964); Republičke Borbine nagrade (1967. i 1968); Velike nagrade arhitekture SAS-a (1984); nagradâ Salona arhitekture (1976. i 1978); Sedmojulske nagrade za životno delo (1986). Bio je osnivač Akademije arhitekture Srbije i njen predsjednik od 1999. Počasni je doktor Beogradskog univerziteta od 1999. Bio je član Ruske akademije arhitekture i graditeljskih nauka.