Milačić, Predrag, vajar, univerzitetski profesor (Veruša, Titograd, sada Podgorica, 14. VIII 1958). Završio je 1988. FLU u Beogradu, u klasi prof. M. Popovića, kod kojeg je i magistrirao 1990. Iste godine boravio je godinu dana na stručnom usavršavanju u Pjetrasanti (Italija). Od 1992. radi na → Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju, u zvanju asistenta, docenta, a od 2013. redovnog prof. Studijski je boravio u Francuskoj, Engleskoj, Njemačkoj i Holandiji. Bavi se i fotografijom. Radi u tradicionalnom materijalu – kamenu, koji poštuje kao materiju primu u kojoj su sačuvani milenijumski tragovi vremena i u koju su utkane iskonske vrijednosti civilizacijskih materijalnih i duhovnih tekovina. Upravo to je odredilo njegov likovni izraz univerzalnog prosedea, u kojemu kao motivski elementi dominiraju: jaje, točak, kosmos, hram, čvor, žena, moderni totemi arhetipskog i simboličkog značenja, arhitektonski elementi kojima umjetnik daje prizvuk lirski intonirane poetike (Tragovi u vremenu, 2011). Djela apstraktnog izraza, koja posjeduju znakovnu autonomiju, oblikuje estetizovanim, ritmalnim, slojevitim i valovitim strukturama, dok narativni podtekst plastično-strukturalnih elemenata rješava kombinacijom uglačanih i rustično obrađenih oblika. U formiranju skulpture koju karakterišu koloristička svojstva kamena i svijetlo-tamni prelazi često koristi vertikalu kao „metaforu ljudskog bića” (Meteori, 2012) i valjak kao temeljni biočug na kojem su počivale egzistencijalne i duhovne vrijednosti starih civilizacija. Prodor u formu, slojevita nadgradnja elementima različitog porijekla, šupljine i urezi u kompaktnom, zatvorenom korpusu skulpture, otvaraju problemsko pitanje kretanja, dinamike, dekorativnosti i eteričnosti. Preko njih simulira „petu” dimenziju u kontekstu prožimanja materije i prostora (Nostalgija, 1988; Madona; Nevjesta). Rad na skulpturi prate brojne skice-crteži, koji se svojim estetskim vrijednostima mogu tretirati kao samodovoljna likovna ostvarenja. Samostalne izložbe: Beograd, Podgorica, Kotor, Tivat, Trebinje, Kovin, Paraćin, Kragujevac. Kolektivno je izlagao u zemlji i inostranstvu: Italija (Bari, Rim), Austrija (Beč, Inzbruk). Učesnik je brojnih likovnih kolonija. Nagrade: Nagrada opštine Savski venac za skulpturu, Beograd (1988); Nagrada kolonije mladih, Ivanjica (2007); Nagrada „Milunović, Stijović, Lubarda” na Tradicionalnoj izložbi ULUCG-a (2007); Nagrada XI Podgoričkog likovnog salona (2007); I nagrada, Međunarodna vajarska kolonija „Stoneexpo 04”, Kragujevac (2012); Nagrada „Drago Đurović”, Danilovgrad (2017). Član je ULUCG-a od 1991.