Leko, Dimitrije M., srp. arhitekta, univerzitetski profesor (Beograd, 20. V 1887 – Beograd, 1964). Studije, koje je upisao 1905. na Arhitektonskom odseku Tehničkog fakulteta Beogradskog univerziteta, nastavlja 1906. na Arhitektonskom odsjeku Politehničkog fakulteta, Karlsrue (Njemačka), gdje diplomira 1912. Radna angažovanja: Ministarstvo građevina Kraljevine Srbije (1919–1933); Tehnički fakultet Beogradskog univerziteta (za vanrednog prof. Arhitektonskog odseka izabran 1933, a za redovnog 1946); AF Beogradskog univerziteta (u jednom mandatu obavljao poslove dekana). Objekti u Crnoj Gori dominantno su pojednostavljene arhitekture: zgrada carinskog odjeljka i odjeljka finansijske kontrole, Tuzi (1931); zgrada Nabavljačke zadruge državnih službenika, Cetinje (1932); zgrada činovničkog Zadružnog doma, Cetinje (1932). Neizvedeni projekti: Cetinje – skica za projekat sarkofaga vladike Petra I Petrovića Njegoša (1921); zgrade Banske uprave i filijale Narodne banke (1930). Reprezentativna djela van Crne Gore: Narodno pozorište, Skoplje (1925); Dom ratnih vojnih invalida viteškog kralja Aleksandra I Ujedinitelja (1934) i Dom Saveza nabavljačkih zadruga državnih službenika u Beogradu (proglašen za kulturno dobro); Oblasna bolnica, Priština (1954) i dr. Arhitektonsko stvaralaštvo D. Leka, u skladu sa duhom vremena, ima obilježja akademizma, moderne i socrealizma. Izveo je 23 objekta, učestvovao na 50 konkursa, bavio se i teorijskim i pedagoškim radom. O njemu je pisano u mnogim stručnim časopisima i svim pregledima srpske arhitekture. Nosilac je značajnog broja odlikovanja, ordena i spomenica. Bio je član mnogih žirija. Kompletna arhiva D. Leka u posjedu je njegovog unuka arh. Aleksandra Leka.