Krstić, Đorđe, srp. slikar, likovni pedagog (Stara Kanjiža, sada Kanjiža, 19. IV 1851 – Beograd, 18. X 1907). Poslije zanata, uči gimnaziju u Sremskim Karlovcima i Beogradu, a zatim bogosloviju. Kao državni stipendista (1873), završava ALU u Minhenu, gdje ostaje do 1883, i vraća se u Srbiju, gdje radi kao nastavnik crtanja u Beogradu. Bio je predstavnik realističke doktrine s romantičarskim reminiscencijama, snažnog temperamenta i suptilnog posmatračkog dara – autentična pojava u srpskom slikarstvu. On slika na sočnoj, mrkoj pozadini, sa jakim kontrastima svjetla i tame (Anatom, Utopljenica i dr.), pastozno i širokom četkom, što ostavlja sugestivan utisak brzine i snage. Lirski štimung prisutan je u idiličnim temama (Na izvoru, Pod jabukom). Radi „koloristički vanredne male pejzaže” (Kosovo Polje, Studenica); velike kompozicije zasnovane na istoriji i nacionalnom epu (Pad Stalaća); ikonostase (Crkva u Čurugu, Vojvodina, 1897). Kritika je jedinstvena u stavu „da na boji počivaju luci ove prave slikarske građevine”. Jedan je iz grupacije umjetnika koji nijesu pohodili Crnu Goru, ali koje je inspirisalo njeno istorijsko i etničko biće, njen duh i narodoslovlje. Izradio je portret vojvode Peka Pavlovića, dičnog četobaše, i kompozicije Crnogorke u zasjedi i Crnogorka na straži. Kao ni mnoge njegove slike, ni portret crnogorskog vojvode iz cetinjske galerije nije potpisan i datovan. Da je ovaj rad svojevremeno bio vlasništvo književnika Stevana Sremca (1855–1906), svjedoči i posveta ispisana na poleđini slike: „Svome dragom prijatelju Stevi Sremcu, profesoru Đ. Krstić akadem. živopisac”. Ovaj portret „nije reprezentativnog karaktera, već ima pretenziju dublje psihološke studije, sa jako izraženom individualnošću”.