Karadžić, Darko, grafičar (Žabljak, 17. IX 1965). Diplomirao je na ALU u Sarajevu, nastavnički odsjek (1991). Pored grafike, bavi se vajarstvom i instalacijom, koji su bliski u konceptualnom i formalnom smislu minimalizmu, a djeluje i u domenu performansa, anonimnih umjetničkih akcija i urbanih intervencija. U grafici istražuje prostorne relacije kroz odnose antiteze duboke i visoke štampe. U skulpturi, njegov rad je zasnovan na istraživanju dvodimenzionalnog aspekta formi i njihovoj relaciji sa prostorom kao dinamičkim, konstitutivnim elementom. Kreira talasaste, minimalističke skulpture, koje izvorište imaju u zvučnim predmetima i primitivnim formama (Paklena mašina, 2017; Pjena, 2019). Samostalno je izlagao u: Rejkjaviku, Island (1999), Nirnbergu (2000), Parizu (2001, 2006, 2007, 2017), Rio de Žaneiru (2002), Le Peku, Francuska (2019). Učestvovao je na brojnim kolektivnim izložbama. Rezidencijalno je boravio u SAD, Holandiji i na Islandu. Dobitnik je I nagrade na Bijenalu jugoslovenske studentske grafike (1999); III nagrade za skulpturu na Salonu savremene umjetnosti, Viri Šatijon, Francuska (1997); Nagrade kritike na Salonu „Nove realnosti”, Pariz, Francuska (2018). Član je ULUCG-a od 1991, francuskog udruženja „La Maison des Artistes” i Udruženja „Nove realnosti” („Réalités Nouvelles”) оd 1993.

Izvori: K. Bogdanović, pred. kat. samostalne izložbe, Dom kulture „Studenski grad”, Beograd, 1991; B. Bogavac, „Pariz je grad iz kojeg neprestano odlazim i u koji se uvijek vraćam, Crna Gora u Parizu”, Pobjeda, Podgorica, 2007.

Lj. Karadžić