Đurović, Nataša, konzervatorka-restauratorka, slikarka, univerzitetski profesor (Doboj, 8. I 1963). Diplomirala je 1986. na KF na Cetinju, Odsjek za konzervaciju i restauraciju slikarskih djela. Kao stipendista francuske vlade, bila je na specijalizaciji u Parizu (1989/90). Magistrirala je 1992. likovnu tehnologiju na ALU u Ljubljani. Bila je dekan → Fakulteta likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju (2004–2008) i prorektor UCG (2008–2014). Redovni je profesor Univerziteta Crne Gore (FLU na Cetinju), za oblasti Konzervacija, Tehnologija i Zidne slikarske tehnike. Kao umjetnica multimedijalnih interesovanja, svoja idejna i estetska traženja izražava: crtežom, slikom (ciklus Traganje za svjetlošću), kolažom, fotografijom (Ispovijed, 2001; Fenomen svjetlosti, 2001), ambijentalnom i zidnom instalacijom (Put ka svjetlosti, Gospa od Škrpjela, 2002; Težnja uzvišenom, 2003), performansom (Autoanaliza sa vremenske distance i Šoljica kafe za osobu X, Cetinjsko bijenale, 2002), koje najčešće kombinuje stvarajući cjeline intermedijalnog karaktera. U realizaciji djela apstraktne konotacije – asocijativnog, ekspresivnog, lirskog i enformelističkog izraza, eksperimentiše sa različitim materijalima i likovnim tehnikama. U stvaralačkom postupku koristi: tehnološka iskustva vizantijskog ikonopisa: enkaustiku, jajčanu temperu, pozlatu čija je neposredna primjena, saobrazno imaginativno-kreativnim promišljanjima umjetnice, bila u funciji stvaranja slojevitih plastičnih struktura – od „lazurnih” do reljefno impastnih (Težnja uzvišenom, 2002–2003); likovna i nelikovna sredstva/materijale: olovku, ulje, ugljen, presovani ugalj, uljani stick, prah, čađ. Primarno sredstvo izraza je ritmalno pokrenuta linija, kojom definiše energetske vrtloge, razigrane forme koje se šire prostorom kao suptilne lirski intonirane kadence i minimalističke forme. Od ranih radova (Traganje za svjetlošću) bavi se problematikom metafizičke dimenzije svjetlosti, kojom iskazuje filozofska, ezoterijska, psihološka i simbolička razmišljanja o misteriji univerzuma i prirode. U posljednjem ciklusu Trajanje – nestajanje – trajanje (2012–2018), sjenoviti tonalni prelazi i linearni ritmovi stvaraju iluziju pojavljivanja, nestajanja i reinkarnacije pojavnih – prirodnih i kosmičkih fenomena. Konzervirala je i restaurirala veliki broj slika i ikona. Bavi se i ikonopisom. Samostalne izložbe: Herceg Novi (1998), Podgorica (1998, 2006, 2017), Budva (2001), Beograd (2005, 2006, 2017), Novi Sad (2007), Santa Severina, Italija (2007), San Marino (2008), Tivat (2014), Bar (2018). Kolektivne izložbe: IV Cetinjsko bijenale savremene umjetnosti, Cetinje (2002); Fortezza da Baso, Bijenale savremene umjetnosti, Firenca (2005); „Savremena crnogorska umjetnost”, Diozesanmuseum, Beč (2006); Francuska, Hrvatska, Slovenija, Italija, Austrija, Srbija, Kanada, Makedonija, SAD, Bugarska... Dobitnica je više nagrada: Nagrada Hercegnovskog zimskog salona, Herceg Novi (2003); Nagrada za crtež Crnogorskog likovnog salona „13. novembar”, Cetinje (2012); Grand Prix Crnogorskog likovnog salona „13. novembar”, Cetinje (2017). Članica je ULUCG-a od 1986.