Aleksandar Đokić, Dom JNA, 1989, Tivat
Đokić, Aleksandar, srp. arhitekta (Beograd, 28. XII 1936 – Beograd, 25. II 2002). Diplomirao je na AF Univerziteta u Beogradu (1960). Radna angažovanja: „Generalni plan”, Beograd (1961–1962); „Invest-projekt”, Mladenovac (1963–1968); Zavod za unapređenje komunalne djelatnosti SR Srbije (1966–1968); ekspert UN na gradskoj regulaciji Amana, Jordan (1968–1969). Bio je vodeći projektant u Direkciji za izgradnju i rekonstrukciju Beograda (1969–1975), biroima „Beoplan” (1975–1984) i „Beograd-invest” (1984–1987), kao i stručni savjetnik u Institutu za urbanizam Srbije (1987–1992), a 1992. osniva vlastiti biro „Romantična arhitektura”. O njegovoj plodnoj projektantskoj djelatnosti svjedoči oko 280 arhitektonskih i urbanističkih planova i projekata, od kojih je približno 100 realizovano. Prvu radnu deceniju posvetio je memorijalnoj arhitekturi i urbanom planiranju. Projektovanjem objekata raznih namjena gradi autorski identitet zasnovan na poštovanju nacionalne arhitektonske baštine, sa prihvatanjem avangardnih estetskih i tehnoloških procesa. Đokić je realizovao dva projekta u Crnoj Gori: Odmaralište „13. maj” u Bečićima (1976–1980) (koautor M. Radošević) – gdje objekat izrasta iz topografije brda, formirajući strukturu starih utvrda na Primorju u modernom rukopisu (preoblikovan je poslije 30 godina); Dom JNA u Tivtu (1985–1989) (koautor B. Đunisijević) – raskošna arhitektura transponovanih asocijacija brodskih jedara u likovne refleksije, mora, stakla i lepezastih betonskih peraja. Ostali projekti: Spomen-kompleks „Kadinjača” (1979), koautor; Kuća jugoslovensko-norveškog prijateljstva, Gornji Milanovac (1987); Trafostanica „Filmski grad”, Beograd (1979); naselje Kneževac Kijevo, Beograd (1971–1984) (koautor M. Čanak); Centar Mjesne zajednice Banovo brdo, Beograd (1971) i dr. Autor je brojnih tekstova na temu arhitekture i urbanizma, objavljenih u dnevnim listovima Politika i Borba, kao i stručnim časopisima Arhitektura Urbanizam, Urbanizam Beograda, Izgradnja. Monografija o A. Đokiću, autora Z. Manevića, objavljena je 1995. Svoje radove izlagao je na sedam samostalnih i na desetinama grupnih izložbi. Dobitnik je Nagrade Majskog salona ULUPUDS-a (1973); Godišnje nagrade ULUPUDS-a (1986); Nagrade lista Borba (1987). Za ukupan stvaralački doprinos nagrađen je Velikom nagradom za arhitekturu SA Srbije (1986). Bio je član Akademije arhitekture Srbije i predsjednik DA Beograda (1982).
Literatura: Z. Manević, Leksikon graditeljstva, Beograd, 2008.
S. Mitrović