Dujović-Liščević, Tijana, vajarka, umjetnička keramičarka, likovna pedagoškinja (Titograd, sada Podgorica, 2. XII 1964 – Podgorica, 18. III 2020). Završila je FPUD u Beogradu, odsjek Unikatna keramika, kod prof. M. Isaković (1991). Postdiplomske studije završila je na → Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta Crne Gore na Cetinju, vajarski odsjek. Studijski je boravila na Atinskoj školi lijepih umjetnosti (1991). Bavila se pedagoškim radom i vodila kreativnu radionicu za keramiku u organizaciji Fonda za otvoreno društvo. Bila je angažovana na FLU na Cetinju kao stručni saradnik. Polazeći od svoje primarne vokacije – unikatne keramike, ona se našla u sferama čiste likovnosti, gdje su podaci stvarnosti projektovani u „fetišističku sliku” novog viđenja svijeta. Povezivanjem različitih materijala, koji emaniraju iskonsku, arhetipsku energiju: glina, metal, drvo, ona je formirala djelo slobodne konstrukcije, neopterećeno naracijom i suvišnim intervencijama. Slike-objekti, skulpture-objekti, instalacije, praiskonske artikulacije i sintetizovane leksike, odišu magijom čulnosti, jednostavnosti i čistotom misaone i plastične ideje. Radi u ciklusima: Flora i fauna – forme kao fosilne ostake definiše međudejstvom mase – šupljine, otvorenog – zatvorenog, ispupčenog – udubljenog (1989); Kamene litice zavičajnog kanjona realizuje asocijativnim oblicima – „kamenim gromadama”; Poslije vjetra potencira ženski princip – barku, muški princip – kulu i trougao, koji svojom ravnotežom i unutrašnjim skladom sublimira oba načela (1996); Kotrljam kroz vrijeme (1999) – prvi put se javlja njen lajtmotiv bicikl. Jednostavnost i svedenost forme na znak ove radove povezuju sa minimal-artom, dok unutrašnji dinamizam i refleksije emotivnih stanja simuliraju optičku fleksibilnost kinetičkih objekata. U procesualnosti rada, umjetnica sa slike-objekta prelazi na skulpturu-objekat i keramičke panoe. Realizuje ih kroz više presjeka plastičnih struktura: terakota, žica, crteži na platnu, isječci iz novina, ogledala. Podstaknuta ličnim emotivnim razlozima, od metalnih objekata – „knjiga” formira virtuelnu biblioteku (2015). Samostalne izložbe: Sarajevo (1988); Budva (1988); Atina (1993); Podgorica (1996, 2000, 2008, 2009, 2015); Zemun (1996); Herceg Novi (1997, 2013); Beograd (1999); Petrovac (2000); Kotor (2000); Cetinje (2014); Tivat (2015); Bečići (2015); Pljevlja (2016). Izlagala je na više od 50 grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu: na internacionalnim smotrama keramike – Zagreb; Grottaglie, Italija; Aveiro, Portugal; Atina, Grčka; Kina; Beograd; Kapfenberg, Austrija; Gornji Milanovac i dr. Dobitnica je brojnih nagrada i priznanja: Nagrada Fonda „Ivan Tabaković”, Beograd (1990); Plaketa ULUPUDS-a, Beograd (1990, 1997, 1999, 2003); Otkupna nagrada MPU na Majskom salonu, Beograd (1996, 1999); Godišnja nagrada ULUPUDS-a, Beograd (1997, 2000); Počasna diploma na V Bijenalu umjetničke keramike, AVEIRO ’97 (1997); laureat V Beogradske mini-art scene (1998); Otkupna nagrada MPU na Oktobarskom salonu, Beograd (1999); I nagrada na VI Međunarodnom bijenalu minijature, Gornji Milanovac (2000); I nagrada za skulpturu, „Savremena crnogorska skulptura”, Danilovgrad (2007); Nagrada Decembarskog salona, Podgorica (2014); I nagrada Hercegnovskog zimskog salona (2014); Nagrada Crnogorskog likovnog salona „13. novembar”, Cetinje (2015). Bila je članica ULUCG-a, ULUPUDS-a i ULUS-a.