Dmitrović, Predrag Miško, arhitekta (Sarajevo, 17. X 1937 – Podgorica, 1. XI 2018). Studirao je na AF Univerziteta u Zagrebu, a diplomirao na AF Univerziteta u Beogradu (1965). Radni vijek proveo je u Titogradu/Podgorici: „OGP Titograd” (1965–1983); SO Titograd (1983–1985); Građevinski kombinat „Inženjering komerc” (1985–1988); Projektni biro „Gorica” (1988–1989); Stambena zadruga „Ratar 2” (1989–1994); „Budućnost-Inženjering” (1994–2001); SO Podgorica (2001–2003); „Hidromol” Podgorica – Gradski stadion (2003–2008). Izvedeni projekti: stambeni objekti: A-13, A-16, C-28; Blok 16; Blok 18–19; soliteri u Momišićima, Ul. slobode, na Pobrežju i Zabjelu (1966–1975); restoran „Ribnica” (1981) i Gradski stadion (1982) – Podgorica; Motel „Šas” na Šaskom jezeru (1972); Hotel „Palma”, Tivat (1975); Hotel „Lenjingrad”, Sankt Peterburg, Rusija (1987); Hotel „Jerevan”, Jerevan, Jermenija (1988); rekonstrukcija glavne hale Sportskog centra „Morača”, Podgorica (2018). Projektom restorana na vodi „Kalimero” u Port Mileni, Ulcinj (1972), Dmitrović obnavlja postupak sistema gradnje sojenice na vodi na drvenim šipovima, 1,5 m odignute od vode, prečnika 40 m sa drvenom podnom konstrukcijom, a krovnom konstrukcijom u formi pagoda – šatora, konstruisane kao da visi o nevidljivom držaču. Spojen je sa obalom stazom, kao konopcem usidren brod. Ta lebdeća forma na vodi predstavlja prepoznatljivo mjesto Ulcinja i stekla je elemente kulturnog pejzaža. Značajno ostvarenje Dmitrovića je Sportski centar „Morača” u Podgorici (1975–1982), za koje je dobio I nagradu na konkursu. Među saradnicima na projektu, izdvajaju se akademik prof. dr → Đorđe Zloković (na konstrukciji bazenske hale i glavne hale) i mr R. Mrdak (na konstrukciji veznog dijela). Na kompleksu od 5 ha izgrađeni su: hala za male sportove, sa tribinama za 4.500 gledalaca, hala dim. 50 x 60 m elipsaste osnove sa bazenom dim. 21 x 33 m i tribinama za 2.300 gledalaca, a uz nju otvoreni bazen dim. 21 x 50 m sa tribinama za 2.500 gledalaca. Logikom poštovanja terena, tj. morfologije obale Morače, gdje na prirodno uklopiv način smješta objekte i tribine na prirodnim padinama, organski i tehnološki povezujući razne sportske sadržaje, Dmitrović gradi originalni arhitektonski kompleks. Čitav prostor, sa osjećanjem za organske forme, pokriva „šatorima”, koji su u stvari stilizovane obrnute ljuske od prednapregnutog betona. Nagrade: Republička Borbina nagrada za Sportski centar „Morača” (1981); Decembarska nagrada oslobođenja Titograda za najbolje ostvarenje iz oblasti arhitekture (1981). Pored arhitekture, Dmitrović se bavio i sportom. Nosilac je majstorskog pojasa u džudou i šampion u streljaštvu.