Osnove Crkve Sv. Petra de Campo i Crkve Sv. Pavla (M. Popović), Čičevo

Čičevo kod Trebinja, crkve Sv. Petra i Sv. Pavla de Campo, arhitektura, anonim (XI–XII v.). U Čičevu, 7 km jugoistočno od Trebinja (BiH), nalazio se manastirski kompleks koji su činili Crkva Sv. Pavla, Crkva Sv. Petra de Campo, ostaci pratećih zgrada i nekropola stećaka. O građenju crkava nema sačuvanih arhivskih izvora. Ranoromanička Crkva Sv. Petra de Campo srušena je 1906. i na njenim temeljima podignuta je nova. Prvobitna crkva bila je krstoobrazna bazilika sa polukružnom apsidom i proskomidijom i đakonikonom. U zapadnom dijelu su bile pjevnice, sjeverna i južna kapela i narteks. Zidovi su građeni od manjih kamenih blokova, a fasade raščlanjene pilastrima. Crkva se datuje u XI v. Smatra se da je pripadala benediktincima. U crkvi je, prema Ljetopisu Popa Dukljanina, sahranjen kralj Radoslav Vojislavljević. Crkva Sv. Pavla je jednobrodna građevina, pravougaona, koja sa istočne, sjeverne i južne strane ima konhe, iznutra polukružne, a spolja trapezaste. Zidovi crkve zidani su od manjih blokova pritesanog kamena povezanog malterom. Uz sjeverni zid narteksa nalazila se grobnica, koja je mogla pripadati ktitoru crkve. Datuje se u XII v.

Literatura: S. Delić, „Petrov manastir kod Trebinja”, Glasnik Zemaljskog muzeja Bosne i Hercegovine, XXIV (1912), 275–282; J. Kovačević, „Od doseljavanja Slovena do kraja XII vijeka”, Istorija Crne Gore, I, Titograd, 1967; Ljetopis Popa Dukljanina, uvod, prevod i komentar S. Mijušković, Titograd, 1967; M. Popović, „Manastir svetog Petra de Campo kod Trebinja”, Glasnik Zemaljskog muzeja Bosne i Hercegovine, n. s., XXVII/XXVIII (1973), 313–346; P. Mijović, Tipologija crkvenih spomenika Crne Gore, Podgorica, 1996; Monumenta Montenegrina, X, ed. V. Nikčević, Podgorica, 2003; R. Vujičić, Srednjovjekovna arhitektura i slikarstvo Crne Gore, Podgorica, 2007; B. Šekularac, Crna Gora u doba Vojislavljevića, Cetinje, 2007; A. Čilikov, „Likovna umjetnost u doba Vojislavljevića”, Vojislavljevići, Zbornik radova, Cetinje – Podgorica, 2015, 81–93.

T. Koprivica