Radović, Đuza (Martinići, Danilovgrad, 1922 – Beograd, 1992), diplomata. Bio je učesnik NOB-a od 1941. godine. U Četvrtoj crnogorskoj proleterskoj brigadi bio je borac, četni, bataljonski i štabni starješina, a kraj rata (→ Crna Gora u Drugom svjetskom ratu) dočekao je u činu majora. Poslije rata, pa do 1952, radio je u Saveznom ministarstvu unutrašnjih poslova, u koordinacionom odjeljenju, u činu potpukovnika, kada je cijelo odjeljenje premješteno u SMIP. Zatim je bio ataše za štampu u Ambasadi FNRJ u Bugarskoj, otpravnik poslova Ambasade FNRJ u Libanu, potom generalni konzul SFRJ u Marselju (1964–1969), načelnik Odjeljenja bezbjednosti u SSIP-u, pa ambasador SFRJ na Madagaskaru (1976–1981) i nerezidentni ambasador na Komorima i Mauricijusu (1977–1981). Nosilac je Partizanske spomenice 1941.