Osman-paša Skopljak (? – Bugojno, 1861), skadarski vezir. Na čelo Skadarskog pašaluka došao je 1843. godine. Vodio je neprijateljsku politiku prema susjednoj Crnoj Gori. Podržavao je unutrašnje protivnike mitropolita → Petra II Petrovića Njegoša, želeći da na taj način izazove nemire i nejedinstvo u zemlji. Pomagao je pobunjenike protiv crnogorske centralne vlasti i pružao im vojnu i materijalnu pomoć tokom pobuna. Preduzeo je vojne pohode sa ciljem da zauzme ostrva na Skadarskom jezeru – Vranjinu i Lesendro. Crnogorska delegacija je početkom 1852. razgovarala sa Osman-pašom u Žabljaku Crnojevića o održanju mira na granici i prekidu podrške skadarskog paše pograničnim plemenima koja se protive crnogorskom vladaru. Budući da je Osman-paša nastavio da podbunjuje pogranična plemena protiv crnogorske vlasti, Crnogorci su krajem godine zauzeli Žabljak Crnojevića, pa je paša sa 6.000 vojnika povratio grad. U vrijeme crnogorsko-osmanskog rata 1853, Osman-paša je u napadu na Crnu Goru komandovao sa oko 10.000 vojnika. Osman-paša Skopljak je 1854. smijenjen sa dužnosti skadarskog vezira i imenovan za guvernera u Solunu, a zatim za bosanskog valiju (1858).

Literatura: Istorijski leksikon Crne Gore, knj. 4, Podgorica, 2004; Istorija Crne Gore, knj. 4, tom I, Podgorica, 2004; J. Milović, Petar II Petrović Njegoš u svom vremenu, Titograd, 1985.

I. Tepavčević