Marko Orlandić

Marko Orlandić i generalni sekretar Komunističke partije Sovjetskog Saveza Mihail Gorbačov

Orlandić, Marko (Gornja Seoca, Bar, 1930 – Podgorica, 2019), političar, diplomata. Završio je Ekonomski fakultet u Beogradu (1958). Bio je potpredsjednik i predsjednik Opštine Bar (1961–1963), direktor Republičkog zavoda za društveno planiranje (1963–1965), republički sekretar za privredu (1965–1969), član SIV-a (1969–1974), predsjednik Izvršnog vijeća (Vlade) SR Crne Gore (→ Izvršno vijeće Crne Gore) (1974–1978); član Predsjedništva SR Crne Gore (→ Predsjedništvo Crne Gore) (1982–1983), predsjednik Predsjedništva SR Crne Gore (1983–1984), predsjednik Predsjedništva SKCG (1984–1986) i član Predsjedništva CK SKJ (1986–1989), na čelu sektora za međunarodne odnose. Bio je i poslanik u Skupštini SR Crne Gore (→ Skupština Crne Gore) i Savezne skupštine SFRJ. Na državnim dužnostima u Crnoj Gori, naročito kao predsjednik Izvršnog vijeća i Predsjedništva SR Crne Gore, bavio se spoljnom politikom. I u SIV-u je pretežno obavljao poslove iz oblasti spoljne politike. Bio je predstavnik SFRJ u Savjetu ministara Konferencije za evropsku bezbjednost i saradnju (KEBS) u oblasti transporta i veza i stalni predstavnik SFRJ u SEV-u, sa kojim je SFRJ, iako nije bila članica, imala intenzivnu saradnju. Na dužnosti ambasadora SFRJ u SSSR bio je u periodu 1978–1982. godine. O tom vremenu i tada najznačajnijim događajima u svijetu, posebno rivalstvu supersila SAD i SSSR i vojnih blokova NATO-a i Varšavskog ugovora koje su one predvodile, kao i o odnosima SFRJ i SSSR, napisao je knjigu U predvečerje sloma. Februara 1989, nakon političkih promjena u Crnoj Gori, podnio je ostavku, kao i rukovodstvo Crne Gore i ličnosti iz Crne Gore u rukovodećim organima SFRJ, na sve funkcije koje je obavljao. Objavio je knjige: U vrtlogu (1997); U predvečerje sloma (2002); Crnogorsko posrtanje (2005); O jednom vremenu i njegovim ljudima (2007). Nosilac je sovjetskog Ordena prijateljstva naroda, Ordena viteza velikog krsta zasluga za Republiku Italiju i visokog ordena Danske.

Literatura: Jugoslovenski savremenici: Ko je ko u Jugoslaviji, Beograd, 1970; R. Petković, Subjektivna istorija jugoslovenske diplomatije, Beograd, 1995.

B. Lazović