Bečki kongres 1814–1815. i Crna Gora. Bečki kongres je sazvan poslije propasti carstva → Napoleona I Bonaparte, s ciljem da se konsoliduju političke prilike u Evropi i izvrši preraspodjela teritorija između velikih sila. Na Bečkom kongresu odlučivali su predstavnici Austrije, Rusije, Velike Britanije i Pruske, a kasnije su se priključili i predstavnici Francuske. Bečki kongres je, sa prekidima, trajao od 30. septembra 1814. do 9. juna 1815, kada je potpisan Završni akt ili Bečki ugovor. Bečki ugovor čini 121 član. Odredbama ugovora, koje su se odnosile na Austriju, utvrđen je status dijela Crnogorskog primorja. Oblast Boke Kotorske i Primorja od Luštice do Kufina (prevoj desetak kilometara udaljen od Kastel Lastve, današnjeg Petrovca), koja je do 1814. bila pod francuskom vlašću, pripala je Austriji. Austriji su, pored primorskih gradova (Herceg Novi, Risan, Perast, Kotor, Budva, Kastel Lastva), pripale i teritorije u zaleđu Boke Kotorske i Primorja: Krivošije, Pobori, Maine, Brajići, Grbalj, Paštrovići, zapadne padine Lovćena i Paštrovačke gore. Austrijska vlast nad ovim oblastima trajaće do 1918. godine.