Bajza, Jožef (Bajza, József; Fuđivašarhelj, Austrougarska, danas Ošorheju, Rumunija, 1885 – Budimpešta, 1938), mađarski istoričar književnosti, publicista. Osnovne studije završio je na Univerzitetu u Budimpešti, na kome je 1906. odbranio doktorsku disertaciju iz filozofsko-filoloških nauka. Na Univerzitetu u Budimpešti od 1923. radio je kao profesor hrvatskog jezika i književnosti, a tri godine kasnije (1926) imenovan je za dopisnog člana Mađarske akademije nauka i umjetnosti. Početak njegove naučne karijere obilježili su radovi iz nacionalne istorije književnosti, da bi se od 1924. posvetio istraživanju istorije, književnosti i kulture južnoslovenskih naroda (hrvatske, srpske, crnogorske). Pored naučnoistraživačkog rada, bavio se i bibliografijom i temama iz oblasti politike. Interesovao se i za istoriju Crne Gore, a posebnu pažnju privlačilo mu je „crnogorsko pitanje” i neslavan nestanak crnogorske države nakon okončanja Prvog svjetskog rata (→ Crna Gora u Prvom svjetskom ratu). Rezultat ovog interesovanja je studija Crnogorsko pitanje (A montenegrói kérdés), koju je publikovao u Budimpešti 1927. na mađarskom, a naredne godine i na italijanskom jeziku (La questione montenegrina). Na crnogorskom jeziku objavljena je prvi put u Podgorici 2001. godine. Pored ove studije, objavio je jedan broj tekstova o smrti crnogorskog suverena, crnogorskoj štampi, kao i o raznim temama iz kulturne istorije Crne Gore. Na Univerzitetu u Budimpešti držao je predavanja o nestanku crnogorske države. Kao rezultat višegodišnjeg interesovanja za istoriju Crne Gore, objavio je dvotomnu Bibliografiju Crne Gore, čiji je prvi tom publikovan 1927. (308 bibliografskih jedinica), a drugi 1929. (121 bibliografska jedinica).