Književno djelo Jelene Balšić. Književno stvaralaštvo → Jelene Balšić poznato je po njenoj prepisci sa duhovnikom Nikonom Jerusalimcem, sačuvanoj u Goričkom zborniku iz 1441/42. godine. Zbornik je sastavljen za Jelenu Balšić i namijenjen njenoj zadužbini Svete Bogorodice na skadarskom ostrvu Gorici (Beški). Čuva se u Arhivu Srpske akademije nauka i umetnosti (pod brojem 446), u ostavštini Svetozara Tomića. Prvo, kratko obavještenje Tomić je dao 1911, a nešto više podataka o rukopisu, nabavci u Skoplju (1902), saopštio je 1948. godine. Tek 1949. u Glasniku SAN objavljen je prvi opis Zbornika. Svi pokušaji vlasnika rukopisa Tomića da ga publikuje završili su se neuspješno. Pojedini odlomci Goričkog zbornika privlačili su pažnju istraživača, tako da su metrološki, geografski i kosmografski djelovi izdavani i komentarisani. Beogradski Službeni glasnik objavio je fototipsko izdanje 2020. godine. Filigranološko datiranje odgovara godini iz zapisa. Podaci o pisaru Nikonu Jerusalimcu, mjestu i vremenu nastanka prepisa postoje u zapisima i završecima teksta, koji imaju vrijednost kolofona. Rukopis je pisan na papiru grublje izrade. Sastoji se od 273 sačuvana lista od ukupno izvornih 294, veličine 20,8 x 13,5 cm. Oštećeno je prvih sedam listova Zbornika i nedostaje dio njegove naredne sveske. Pismo je poluustavno, specifičnog diktusa, sa morfološkim oblicima slova. Prisutni su brzopisni, kao i grčki minuskulni i kurzivni elementi. Jezik je književni, sa brojnim grcizmima. Ornamentika je jednostavna, bez ukrasnih inicijala. Gorički zbornik pripada epistolarnom žanru, preuzetom iz vizantijske književnosti, sa određenim poetsko-retorskim pravilima. Tematski predstavlja knjigu mješovitog sadržaja, koja se javlja u svim slovensko-vizantijskim književnostima u srednjem vijeku. Zbornik sadrži hagiografske, crkveno-pravne, prirodoslovne, kosmološke, teološke, apokrifne tekstove. Uočava se prisustvo vizantijskog isihazma. Sadržaj se može podijeliti u tri dijela, posmatrana u obliku žanra pitanja i odgovora – poslanica. U prvom dijelu nalazi se Jelenina poslanica, dosta oštećena, sa sačuvanih šest nepotpunih redova i Nikonov odgovor na nju (l. 1–15). U narednom dijelu je druga Jelenina poslanica, poznata pod nazivom „Otpisanije bogoljubno” (l. 16–18) i Nikonov odgovor „Otvet vtorago poslanija” (l. 18–48). Treći, najveći dio (l. 48–272) nosi naslov „Epistolija tretija”. Ovom dijelu ne prethodi Jelenina poslanica, nego odmah počinje Nikonovom odgovorom – poslanicom, na osnovu koje se može rekonstruisati sadržina Jelenine nesačuvane treće poslanice. Tu su dati odgovori na više pitanja: o postanku svijeta, događajima poslije Hrista, Jeleninom plemenu pod naslovom „Arhi diigisis” (urađen prema rodoslovima, „Žitiju Svetog Simeona Stefana Prvovjenčanog”, „Žitiju Svetog Save” od Teodosija), Nikonova „Povijest o jerusalimskim crkvama i mjestima, u pustinji Efratu i Jordanu”, skitski (pustinjački) tipik (jedan od četiri takva tipika sačuvana među Južnim Slovenima), njegovo „Ispovijedanje vjere”. Na kraju se nalazi Jelenino pismo, kojim povrđuje da je primila rukopis i da ga daruje crkvi na Gorici. Đorđe Sp. Radojičić preveo je 1958. jedinu u cjelini sačuvanu Jeleninu poslanicu „Otpisanije bogoljubno”. Otvoreno pitanje u nauci predstavlja sporno podudaranje prvog dijela iz „Otpisanija bogoljubnog” s odlomkom iz jednog drugog srednjovekovnog djela – „Žitija Jovana Rilskog”, koje je napisao bugarski patrijarh Jeftimije Trnovski u drugoj polovini XIV vijeka. Osim poslanica, poznata su Jelenina službena pisma, o kojima svjedoči pisana ostavština Dubrovnika, zatim mirovni ugovor koji je potpisala sa Venecijom 1409, ktitorski natpis na zapadnom portalu Bogorodičine crkve na Gorici, kao i testament iz 1442. (sačuvan je u prepisu i nalazi se u Historijskom arhivu Dubrovnika). Pisana ostavština Jelene Balšić, iako malog obima, postala je inspirativna za nastanak umjetničkih i drugih književnih djela o njoj, i u usmenoj i pisanoj književnosti.