Biljka, u najširem smislu, podrazumijeva višećelijski organizam pričvršćen za podlogu (sesilni organizam), koji posjeduje ćelijski zid sa celulozom i hloroplaste, što sadrže hlorofile a i b. Zahvaljujući hloroplastima, koji im daju zelenu boju, biljke u procesu fotosinteze vrše proizvodnju organske materije. To su organizmi koji se po pravilu razmnožavaju polnim putem, mada je bespolno (vegetativno) razmnožavanje veoma česta pojava. Iako su sesilnost i prisustvo hlorofila a i b, dvije najmarkantnije osobine biljaka, neke vodene biljke nijesu pričvršćene za podlogu, već slobodno plutaju na površini, tako da se pasivno kreću vodenim strujama, a neke parazitske biljke su izgubile sposobnost da proizvode hlorofil, tako da ne vrše fotosintezu. Sa razvojem nauke, i naročito savremene biologije, stavovi o tome koje organizme treba svrstati u grupu biljaka, veoma su se mijenjali. U prvim klasifikacijama, koje datiraju još iz vremena Aristotela (III vijek p. n. e.), sva živa bića su bila podijeljena u dvije grupe: životinje, koje se obično kreću da bi mogle da nađu hranu, i biljke, koje se generalno ne kreću. Ovaj koncept je prihvatio i Karl Line (XVIII vijek n. e.), koji je ove dvije grupe definisao kao carstvo biljaka (Vegetabilia) i carstvo životinja (Animalia). Već od vremena Linea je postalo jasno da carstvo biljaka, kako je originalno definisano, uključuje nekoliko veoma različitih grupa organizama, koji osim boje i sesilnosti, sa „pravim kopnenim zelenim biljakama” dijele veoma malo zajedničkih osobina. Mada je savremena nauka dala puno argumenata zbog kojih većinu algi i sve gljive treba izdvojiti iz carstva biljaka, ovi organizmi se još uvijek često smatraju biljkama. S obzirom na to da klasifikacije ne zavise od osobina samih objekata koji se klasifikuju, već od kriterijuma klasifikacije, što ih definišu naučnici koji se bave klasifikacijama, danas ne postoji jedinstveno mišljenje o tome koje organizme treba klasifikovati u carstvo biljaka. Generalno, danas postoje tri savremena koncepta po kojim se različiti organizmi mogu tretirati kao „biljke”, odnosno kao članovi carstva biljaka: a) Kopnene biljke (Embryophyta – Plantae sensu strictissimo). Biljke u najužem smislu obuhvataju jetrenjače (Hepaticae), rožnjače (Anthocerotophyta), mahovine (Bryophyta) i vaskularne biljke. b) Zelene biljke (Viridiplantae, Viridiphyta ili Chlorobionta – Plantae sensu stricto). Biljke u užem smislu obuhvataju zelene alge, i kopnene biljke koje su proistekle iz njih, uključujući Characeae. Zajednička osobina im je da sadrže celulozu u svojim ćelijskim zidovima, posjeduju hlorofile a i b, i imaju plastide koji su vezani sa samo dvije membrane, koje imaju sposobnost skladištenja skroba. c) Biljke (Archaeplastida, Plastida ili Primoplantae – Plantae sensu lato). Biljke u širokom smislu obuhvataju zelene biljke navedene gore uključujući crvene alge (Rhodophyta) i glaukofitne alge (Glaucophyta). Zajednička osobina im je da imaju hloroplaste koji su prije više eona nastali direktno putem zahvatanja cijanobakterija.