Poljoprivredni institut, najstarija naučnoistraživačka institucija u Crnoj Gori, čije se osnivanje veže za datum osnivanja Stanice za južne kulture u Baru, 1. IV 1937. godine. Stanica u Baru i institucije koje su kasnije formirane odlukom Ministarstva poljoprivrede NR Crne Gore (Zavod za poljoprivredna istraživanja Titograd 1945, Zavod za stočarstvo u Nikšiću 1946, Dijagnostičko-veterinarska stanica u Titogradu 1950, Stanica za voćarstvo u Bijelom Polju 1952), objedinjene su u Poljoprivredni institut 1964. godine. Institut pokriva sve aspekte važne za poljoprivrednu proizvodnju i izučavanje kulturnih biljaka (i životinja), organizovane u okviru zavoda za: proučavanje zemljišta, ratarstvo i povrtarstvo, vinogradarstvo, vinarstvo i voćarstvo sa oglednim poljem, zaštitu bilja, stočarstvo, agroekonomska proučavanja, veterinu (svi su u Podgorici), suptropske kulture u Baru i kontinentalno voćarstvo u Bijelom Polju. Značajni rezultati naučnoistraživačkog rada su brojni: urađena pedološka karta Crne Gore, proučene su i uvedene u proizvodnju brojne domaće i introdukovane sorte kulturnog bilja, stvoreno je 14 novih sorti vinove loze i dvije sorte jabuke i kruške, unaprijeđena je tehnologija gajenja biljaka, zaštita od bolesti, štetočina i korova, tehnologija vina i prerađevina od grožđa, i drugo. Poljoprivredni institut je, zajedno sa ostalim visokoškolskim i naučnim ustanovama u Crnoj Gori, pridružen Univerzitetu Crne Gore 1974. godine. Izdavač je časopisa Poljoprivreda i šumarstvo (pokrenut kao Naša poljoprivreda 1955, stručnoinformativni organ Poljoprivredne komore Crne Gore), kao i Mycologia Montenegrina. Sa proširenjem istraživačke djelatnosti i na oblast šumarstva (Zavod za šumarstvo), Poljoprivredni institut je promijenio ime u Biotehnički institut 1997. godine, koji nakon pokretanja studija poljoprivrede (školske 2005/2006) prerasta u Biotehnički fakultet 2008. godine.

Lit.: Ljubomir Pejović (Ed.), 60 godina Poljoprivrednog – Biotehničkog instituta (1937–1997), Univerzitet Crne Gore, Biotehnički institut, Podgorica, 1997, str. 1–206.

B. Lazović