Mićunović, Veljko (Velestovo, Cetinje, 1916 – Beograd, 1982), političar, diplomata. Gimnaziju je završio na → Cetinju, gdje se uključio u omladinski revolucionarni pokret. Godine 1934. postao je član KPJ i sekretar partijske ćelije cetinjske gimnazije. Kao student Pravnog fakulteta u Beogradu, bio je jedan od rukovodilaca studentske omladine. Poslije okupacije 1941, došao je u Crnu Goru i učestvovao u pripremi ustanka u Cetinjskom i Bokokotorskom srezu kao sekretar Sreskog komiteta KPJ Kotora. Poslije oslobođenja Jugoslavije, obavljao je odgovorne državne i partijske funkcije: bio je ministar unutrašnjih poslova u Vladi NR Crne Gore (→ Vlada Crne Gore), pomoćnik ministra unutrašnjih poslova FNRJ; član Savezne vlade FNRJ. Prije prelaska u diplomatsku službu, dva puta je bio član državne delegacije na zasijedanjima OUN (1949. i 1951). U diplomatskoj službi bio je pomoćnik saveznog sekretara za inostrane poslove FNRJ (1952–1956); ambasador FNRJ u SSSR i na nerezidentnoj osnovi u Mongoliji (1956–1958); zamjenik saveznog sekretara za inostrane poslove FNRJ (1958–1962); ambasador SFRJ u SAD (1962–1967). Zatim je bio predsjednik Odbora za spoljnu politiku Savezne skupštine (1967–1969), pa ambasador SFRJ u SSSR (1969–1971). Takođe, bio je poslanik Ustavotvorne skupštine DFJ (1945), poslanik Savezne skupštine, član CK SKCG i Jugoslavije, član prvog Predsjedništva SFRJ (1971–1974) i član Savjeta federacije. Bio je član više jugoslovenskih delegacija u bilateralnim susretima i na međunarodnim skupovima. Napisao je dvije knjige memoarskog tipa, u kojima opisuje svoje diplomatske misije: Moskovske godine 1956–1958. i Moskovske godine 1969–1971. Odlikovan je Ordenom narodnog heroja. Nosilac je Partizanske spomenice 1941.