Karlovački mir. Poslije ratova Austrije i Mletačke republike protiv Osmanskog carstva, koji su poznati kao Bečki rat i Morejski rat, posredstvom Engleske, Španije i Holandije, uslijedili su mirovni pregovori zaraćenih strana u Sremskim Karlovcima. Zajednički tekst ugovora potpisan je 26. januara 1699. između članica antiosmanske koalicije „Sveta liga” i Osmanskog carstva, dok mletački punomoćnik nije potpisao ugovor u Karlovcima, već je to uradio 7. februara u Beogradu. Mirovni pregovori su vođeni na osnovu principa uti possidetis, odnosno načela šta ko posjeduje, neka mu i ostane. Osmansko carstvo je potisnuto na prostor južno od Save i Dunava (osim Banata), kao i sa velikog dijela istočnog Jadrana. Za prostor Crne Gore važan je ugovor između Osmanskog carstva i Mletačke republike. Ugovor ima 32 člana. Desetim članom određeno je da Venecija zadrži sva mjesta u Boki Kotorskoj, koja je držala na kraju rata, tako da je ona dobila pojas od Herceg Novog do Risna, te sjeverozapadni dio bokeljskog priobalja (Ledenice), a devetim članom regulisano je razgraničenje između Dubrovnika i Osmanskog carstva, kojim je Carstvo sačuvalo dva uzana koridora uz Dubrovačku teritoriju – Klek i Sutorinu. Tri godine nakon potpisivanja mirovnog ugovora, izvršeno je razgraničenje, kada je 1701. potpisan zapisnik o razgraničenju u Dalmaciji i Boki Kotorskoj. Dio dokumenta o razgraničenju u Boki Kotorskoj ima 38 tačaka sa tačnim navođenjem objekata i mjestâ kuda je išla mletačko-osmanska granica. Ova linija razgraničenja nazvana je linija Grimani, po imenu mletačkog komesara za razgraničenje. Dobijene teritorije u Boki ostale su mletačke sve do 1797. godine.